Zondag 12 januari deden mijn buddy Sascha en ik mee aan de NN Egmond Halve Marathon. We mochten namens Running Blind deelnemen aan deze uitdagende loop. Op de EHM site staat: “Als hardloper moet je één keer in je leven deze halve marathon (21,1 km) gelopen hebben. Het is een van de zwaarste halve marathons van Nederland.” We hebben het geweten!
Niet alleen de loop was een heel avontuur, de weg er naartoe kende ook wat uitdagingen. We vertrokken om 9.30 uur naar Heiloo, zon’n anderhalf uur later was het vinden van een parkeerplek nog best lastig. Goed onthouden… ‘Ewislaan’, daar staat de auto. Na ca. 10 minuten kwamen we bij de pendelbussen die ons naar Egmond aan Zee zouden gaan brengen. Wat een rij! O ja, we moeten natuurlijk wel een kaartje hebben voor de bus… Een ware Eftelingrij stond bij de kaartverkoop. Hier hadden we even geen rekening mee gehouden, de meesten in deze rij overigens ook niet. De pendelbussen zouden tot 12.00 uur rijden, dat zouden we toch wel halen?! Ja, gelukkig zaten we iets voor die tijd in de bus. Aangekomen in Egmond aan Zee met Google Maps op zoek naar Hotel Zuiderduin, daar was ons honk voor vandaag. Het was enorm koud, maar gelukkig wel droog. Na een goed kwartier bereikten we het hotel met het NN Runners & Supporters Home en de Running Blind stand.
Polsbandje, plassen, startnummer, omkleden, tas afgeven, plassen en dan snel naar de start. Waar is die precies? We bereikten het startvak behoorlijk aan de late kant, we hoefden in ieder geval niet lang te wachten voor de start, man wat was het koud daar!
Daar gingen we dan, na 300 m. het strand op. Windkracht 6, volop wind tegen. We kwamen amper vooruit, dat gold voor alle lopers om ons heen. We haalden veel wandelaars in. Ik wist dat het pittig zou worden, maar zo zwaar had ik niet verwacht. Je kan in zo’n geval maar één ding doen en dat is genieten; Genieten van de wilde zee, van de schuimvlokken die om je heen dwarrelen, van het drinken op de 5 km. en van het zonnetje dat probeert door te komen. Met zo nu en dan huppelend door het schuim werd het toch een feestje en koud hadden we het allang niet meer.
Lees verder