Gisteravond, donderdag 6 juli was ik met mijn moeder en vrienden Richard en Cindy bij André Rieu Live in Maastricht. Een magisch muziekspektakel op het Vrijthof.
De rit richting Maastricht was op z’n zachts gezegd ‘lang’, enkele van ons hadden bij aankomst een reis van 4 ½ uur achter de rug. Gelukkig wel op tijd voor het heerlijke buffet dat ons bij het Van der Valk hotel stond te wachten. Met een goed gevulde maag gingen we om 20.15 uur met de pendelbus richting het centrum, na een korte wandeling door deze prachtige stad kwamen we bij het Vrijthof. Vanaf het moment dat we langs de ticketcontrole kwamen begon de magie.
Hoewel ik klassieke muziek als kunst zeer waardeer is het niet echt iets voor mij. Nu is de muziek bij André Rieu vrij toegankelijk voor de klassieke muziek barbaar en moet ik zeggen dat ik echt onder de indruk was. De Platin Tenors met Exodus Song (This Land is Mine), was werkelijk prachtig! En The Voice Kids winnares Emma Kok kreeg terecht een staande ovatie. Verder genoten we samen met 12.000 anderen op het Vrijthof van grote muzikale diversiteit, waarvan Dutch Pipes and Drums en 2 gospelkoren nog het meest bij blijven. Uiteraard was er richting het einde van de avond de bekende Weense wals waarop het publiek werd uitgenodigd een dansje te wagen. Het slotstuk had vuurwerk en een regen van gouden slingers.
Er waren nog wat toegiften die wij op weg richting de pendelbus nog luid en duidelijk meekregen. Het was toch fijn de grote stroom voor te zijn en in de eerste bus richting het hotel te zitten. Nog even met een drankje gezellig napraten over een geweldige avond alvorens in diepe slaap te zakken op de heerlijk luxe kamer.
De volgende ochtend troffen wij elkaar rond 9.00 uur voor het ontbijt. Een overvloed aan heerlijkheden die wederom voor een goedgevulde maag zorgden. De reis huiswaarts was wederom met behoorlijk wat files, maar zeker gezellig.
Deze kunnen we mooi afvinken, dit was een muziekevenement dat je meegemaakt moet hebben.
Voor vrijdag 30 juni waren de vrijwilligers van Kijk op Welzijn vanaf 17.00 uur welkom bij BLOK 0180 voor een barbecue. Ruim 40 vrijwilligers waren aanwezig tijdens deze gezellige avond.
Behalve enkele medewerkers van Kijk op Welzijn kende ik niemand van de aanwezigen. Gelukkig niet te verlegen, dus gewoon bij 2 dames gaan zitten die elkaar duidelijk wel kenden. Deze dames begeleiden de schilderactiviteiten.
Naast lekker eten en drinken heb ik deze avond met leuke mensen kennis gemaakt. Verder heb ik een idee waar ik al een tijdje mee rondloop neergelegd bij de medewerkers. Deze leken er wel oren naar te hebben, hopelijk kan ik rekenen op samenwerking met Kijk op Welzijn.
‘Moyoni’, Swahili, betekent ‘In het hart’ en dat zal hij voor altijd zijn.
Net als in vorige jaren was Moyoni weer lekker de hort op. Soms zagen we hem dagen niet, af en toe kwam hij even buurten, wat eten, slapen en weer weg. Woensdag lag hij de hele nacht gezellig bij me, we zagen hem vrijdagmiddag pas weer. Lekker luid miauwend kondigde hij zijn komst aan, wij waren blij hem weer te zien. Het viel op dat hij wat mager was, de sprong op de krabpaal leek wat moeizaam, hij wilde geen snoepje, maar voor we er erg in hadden was hij al weer naar buiten. ’s Avonds kwam hij weer binnen en gezellig bij ons op de bank liggen. Tijdens een knuffel merkten we dat hij zijn urine liet lopen… oei.
Zaterdagochtend zaten we in het Evidensia Dierenziekenhuis. De urine zag er op zich goed uit, maar uit bloedonderzoek bleek nierfalen in de laatste fase, zijn niertjes functioneerden niet meer. Hoe kon dit al zo erg zijn?! We stonden voor de keuze hem daar op te laten nemen voor 3 dagen spoelen, gevolgd door een intensieve behandeling. Dit zou hooguit wat levensverlengend zijn en voor een buitenkat weinig kwaliteit van leven bieden. Het alternatief was hartverscheurend. De dierenarts bood aan morfine en een medicijn om de eetlust op te wekken te geven zodat hij het weekend door kon en we maandag naar de eigen dierenarts konden.
In het weekend hebben we de tijd genomen met elkaar te zijn. Moyoni aanvaarde zijn plekje in de badkamer, het urineverlies was aanzienlijk. Hij bracht het een aantal keren per dag op om naar buiten te komen en bij ons op de bank te komen liggen. Loyd en Zivan waakten over hem. Gelukkig wilde hij een beetje eten, de verse worst ging er redelijk in. In tegenstelling tot wat je van een zieke kat verwacht, wilde Moyoni graag bij ons zijn en aangehaald worden. Dit maakte mijn nachten op de badkamervloer heel bijzonder. Mo lag heerlijk bij me te spinnen, kroop bovenop me, tegen me aan en gaf kopjes in overvloed Hij leek alles te geven wat hi had.. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat hij zo ziek was, maar waarschijnlijk heeft de morfine de pijn voldoende gedempt.
Maandag 19 juni was een verdrietige dag, na een droevig, maar ook vredig weekend. Het hele gezin Sommer-Landaal liep naar Dierenkliniek Barendrecht; Pascal met Moyoni voorop, ik daarachter met Loyd en Zivan. Al snel werd bevestigd wat we zaterdag al in het Dierenziekenhuis te horen kregen. Moyoni was erg ziek, hier bleek ook nog dat zijn blaas, ondanks het vele urineverlies, helemaal vol zat, hij kon niet plassen. Zelfs met uitgebreide behandelingen werd herstel met kwaliteit van leven op minder dan 5% geschat.
We hebben Moyoni laten gaan, hij lag heel rustig met z’n koppie in Pascal zijn handen en zakte heel snel weg. Zijn hartje stopte om 14.05 uur en het mijne brak. Ik hou zoveel van dit zieltje.
Dezelfde dag hebben we Moyoni naar het crematorium gebracht, de crematie heeft plaatsgevonden op 21 juni 2023 om 10.40 uur. Hij is weer thuis in een mooie urn bij zijn foto.
Moyoni had vandaag, naar schatting, 14 jaar geworden, 13 jaar daarvan was hij mijn lieve mannetje. Na 7 jaar met z’n tweeën, in 2015 Loyd, in 2017 Pascal en in 2023 Zivan erbij. Hij accepteerde de veranderingen in huis en in ons leven. Hij had natuurlijk privileges waar hij gelukkig goed gebruik van maakte. Nu gaan we met z’n viertjes verder, met liefdevolle herinnering aan deze bijzondere kat.
Vandaag mocht ik voor KNGF Geleidehonden een lezing verzorgen voor het Oog-Maculacafé Zeeland in Nieuwerkerk. In de afgelopen 6 jaar deed ik dit met Loyd aan mijn zijde. Vandaag voor het eerst met Zivan.
Al om 8.15 uur zat ik in de taxi naar Zierikzee waar ik om 9.30 uur aankwam bij Jos, mijn contactpersoon voor Oog-Maculacafé Zeeland. Ik maakte kennis met zijn vrouw Carien en zijn nieuwe geleidehond Luctor. Ik ken Jos ook van het geleidehonden weekend en we hebben elkaar al eerder ontmoet bij een ander Oogcafé. Hij had Zivan en mij uitgenodigd lekker vroeg naar Zeeland te komen zodat we met de honden konden wandelen en om samen te lunchen.
Ondanks de warmte hebben we toch nog een lekker stuk kunnen wandelen met onze helden. De lunch op een schaduwrijk plekje in de tuin was lekker en aangenaam.
Om 13.00 uur vertrokken we richting Nieuwerkerk. Het Oog-Maculacafé Zeeland was in ‘Ons Dorpshuis’ waar we hartelijk werden ontvangen met een kop koffie.
De lezing was van 14.00 tot 16.00 uur, met rond 15.00 uur een pauze. De meeste van de 15 aanwezigen waren blind of slechtziend dus deze keer geen PowerPoint presentatie. Ik heb verteld over de geschiedenis, de honden en het werk van KNGF Geleidehonden. Er was veel ruimte voor vragen. Jos kon vanuit zijn ervaring met zijn geleidehond ook bijdragen aan het geheel.
Na afloop ontving ik een doos overheerlijker bonbons die Jos zorgvuldig met icepacks had ingepakt zodat ze niet zouden smelten. Zivan is, net als Loyd, een geweldige sidekick bij lezingen.
Erg leuk om dit weer te mogen doen! Met hartelijke dank aan Jos en Carien voor de gastvrijheid.
Op 2d paasdag staat al enkele jaren de Paasloop van Atletiekvereniging Cromstrijen op de kalender.
Deze 3de editie startte om 11.30 uur met een 1 km. KidsRun. Helaas wat weinig deelname, maar dat doet niets af aan de geleverde prestaties. Vera Lukas van A.V. Cromstrijen was verreweg de snelste in een tijd van 4:09 min. 1ste jongen was Quinten Schuit van Spado in 4:41 min.
Om 12.00 uur gingen de 5 km. prestatieloop en de 10 km. wedstrijd en prestatieloop van start met resp. 22 en 33 deelnemers. Lindsey Faken van C.A.V. Energie passeerde na 5 km. als eerste de finish in 19:21 min. Gevolgd door clubgenoot Frank Ydema die na 20:19 min. over de streep kwam.
Bij de 10 km. gingen de ereprijzen naar Kees Prins, all-over winnaar en M35 van Fortius voor zijn tijd van 38:10 min. Als 1ste Senior finishte René Doolaard uit Oud-Beijerland 47:38 min. Energie atleet Jarno Gerritsen was bij de M45 gefinisht in 40:00 min. Ron Huizer uit s Spijkenisse was 1ste M55 in 41:55 min. Bij de M65 kwam Cor van Nispen uit Roosendaal in 52:31 min. als eerste over de finish.
Over-all winnares en V45 Ina van Otzel van THOR was de snelste dame in 47:25 min. Hanneke van der Hoog uit Kinderdijk was 1ste in de categorie V35 in 58:38 min. Bij de V55 won Diane Meinster uit Numansdorp met een tijd van 55:45 min.
Mijn buddy Sasch en ik stonden aan de start van de 5 km. We hadden geluk met het weer, droog, niet te warm, niet te koud. Meteen bij de start gingen we er lekker vandoor. De 1ste km. ging in 5’29”. Normaal zou ik dan wat rustiger aan gaan doen, want dit tempo houd ik geen 5 km. vol. Maar het ging gewoon wel lekker op dit parcours, veel rechte stukken, geen scherpe bochten. De 2de kilometer ging zelfs nog iets sneller, 5’21”. Na ca. 2,5 km. een drinkpost en keerpunt, hier een beetje tijd verloren, maar toch een nette 5’46” op de 3de km. De 4de vond ik wel wat zwaar, die ging in 5’37”. Voor de laatste wilde ik nog wel een beetje m’n best doen, 5’30”. Volgens mijn klokkie was het parcours 50 m. langer en die liepen we in 14 sec. Echt heel blij met onze tijd van 27:59 min. Heb de laatste jaren niet zo’n nette tijd gelopen op een 5 km. Had het ook zeker niet verwacht, want de afgelopen maanden ging het hardlopen niet vanzelf.
Bij de finish wachtte een mooie beker als herinnering en dat flesje water was zeer welkom.
Organisatie en vrijwilligers bedankt! Het was erg leuk!
Het was weer fijn en gezellig om met Sascha te lopen, was al weer een tijdje geleden, nov. 2022.
Vrijdag 17 maart organiseerde de activiteitencommissie van C.A.V. Energie de 1ste Energie PubQuiz. Om 20.00 uur werden 17 teams, bestaande uit 4 tot 6 teamleden, welkom geheten door quizmaster Wanda Krispijn.
De PupQuiz bestond uit 6 ronden van 10 vragen; De categorieën waren ‘Algemeen’, ‘Ken je club’, ‘Wereld & natuur’, ‘Film & muziek’, ‘Atletiek’ en ‘Rotterdam’. Na 2 honden was er even tijd voor het ‘pub’ gedeelte en werden de antwoorden van de voorgaande ronden doorgenomen.
Pascal en ik vormden met Junaidah, Caroline en Angelique het team ‘YES & GO’. Een team waarin iedere deelnemer sterk was in één of meerdere categorieën. De quizvragen waren verrassend en soms best moeilijk. Ondanks het gevoel goed bezig te zijn, eindigden we deze avond op de 10de plaats. Team ‘SNELHEIDSDUIVELS’ was de winnaar van deze 1ste Energie PubQuiz.
Zivan is nu 2 weken mijn blindengeleidehond en lieve huisgenoot. Al tijdens de kennismaking liep ik zo met hem weg. Uit ervaringen van anderen weet ik dat het altijd even wennen is met een volgende hond. Maar nu, na 2 weken werken met Zivan, durf ik gewoon te zeggen dat het voelt alsof we al jaren een team zijn. Zonder Loyd te kort te doen, die heeft mij jaren geweldig bijgestaan, zelfvertrouwen en vrijheid gegeven. Met Zivan is het gewoon net wat makkelijker. Hij laat zich niet afleiden, past overal in en tussen en volgt commando’s direct op. Met Loyd was het wat meer ‘werken’ om hem bij de les te houden. Met zijn postuur nam hij veel plek in, voor mij heel fijn, want zo zorgde hij ook voor mijn ruimte. Inmiddels ben ik prima in staat zelf m’n ruimte op te eisen en dan is het wel leuk met zo’n kleine hond. Zivan weegt 28 kg, dat is wel even wat anders dan wanneer er 42 kg. aan de lijn trekt.
Kennismaking Op dinsdag 24 januari kwam het telefoontje waar ik al maanden naar uitkeek. KNGF Geleidehonden heeft een hond voor me, geweldig! Zivan, een zwarte labrador, geboren op 8 maart 2021. Voor dat ik Loyd kreeg wilde ik geen herder, maar Loyd bleek een heel goede match. Sindsdien wilde ik alleen maar een herder, als het niet anders kon dan een golden retriever of een mix, maar geen labrador. Nu ik een labrador, met een vleugje golden retriever toegewezen heb gekregen ga ik er toch maar van uit dat het weer een goede match is.
De kennismaking was op maandag 30 januari. Pascal, Loyd en ik waren om 13.00 uur bij KNGF Geleidehonden in Amstelveen. We maakten kennis met trainer Brit en besloten de honden kennis te laten maken in een losloopgebied. Loyd wilde meteen snuffelen en spelen, Zivan was wat voorzichtig, maar al gauw liepen ze met elkaar weg. Loyd had in tijden niet zo gespeeld en gerend. Hierna mocht ik een stukje door de wijk lopen met Zivan. Natuurlijk is het anders dan met Loyd, maar het voelde wel meteen goed. Pascal liep met Loyd achter ons aan, die was het niet zo eens met de gang van zaken. Zivan wil graag werken, is heel alert en loopt lekker door. Daarnaast ook een heerlijke lieverd!
Later bij KNGF Geleidehonden nader kennis gemaakt met Brit. De honden lagen uitgeteld bij ons. De klik is er duidelijk, dus nog even de verplichte 24 uur bedenktijd door en toen was het wat ons betreft een dikke ‘JA’.
Op 1 maart kreeg ik de bevestiging. Maandag 27 februari komt Brit met Zivan naar Barendrecht voor de thuis instructie. Wat kan een maand dan lang duren!
Instructie Zenuwachtig stond ik om 10.00 uur te wachten op de komst van Brit en Zivan. Vooral ook nerveus over hoe Loyd het zou vinden. Nou, dat ging goed hoor. Naast Zivan kwam nog een halve dierenwinkel mee vanuit Amstelveen; Een mand, voerton, brokken, bakken, speeltjes en nog veel meer. Maar eens zien waar we dat allemaal laten. Rond 11.30 uur zijn we voor het eerst echt samen gaan lopen, Pascal met Loyd achter ons aan, naar het losloopgebied. Even lekker rennen en spelen en daarna uitrusten, samen in de mand. Nu al echte maatjes.
In de middag gingen we serieus aan het werk. Ik had een beetje gerekend op een stap voor stap instructie, maar daar is Brit niet van. Wat ik wil kunnen doen met Zivan is leidend. Dus gingen we vandaag een stuk door de wijk met Loyd rechts aan de voet. Loyd vond het allemaal nog wat ingewikkeld, maar na een kwartiertje liep hij keurig mee. Ik wist niet wat ik meemaakte, zo ontspannen op pad met mijn 2 kanjers!
De 2de dag instructie begon lekker rustig; Langs Dagbesteding Lavendel om kennis te maken en voor een bakkie koffie. De cliënten vonden Zivan meteen leuk, Zivan zelf was een beetje gereserveerd, moet nog even wennen. Daarna Zivan aangemeld bij de dierenkliniek en een paar boodschappen gedaan bij de supermarkt.
In de middag met de trein naar Rotterdam CS. In de trein meteen leuk contact, wat wil je ook met een Amsterdamse in hartje Rotterdam. Een rasechte ‘niet lullen, maar poetsen gast, uitgerekend in een Cruijff sweater, wist te vertellen dat onder de grasmat van de Arena een Feijenoord vlag ligt. Dat is nog ’s een leuk weetje!
Op CS gingen de oefeningen heel goed; Trap, lift, poortjes, obstakels en mensen ontwijken. Alles ging goed. Brit, in een blauwe jas met geel logo, leek de aandacht te trekken van buitenlandse reizigers. Behulpzaam als ze is hielp ze hen op weg. Helpen geeft doorgaans een goed gevoel, maar ze was er toch even ziek van dat ze een man de verkeerde trein in had gestuurd. Ik kwam niet meer bij van het lachen en stelde voor die jas uit te doen. Blijkbaar lijken de gele logo’s van de NS en KNGF iets te veel op elkaar.
’s Avonds met Zivan naar mijn atletiekvereniging C.A.V. Energie gegaan om even kennis te maken. Meteen veel aandacht voor de lieverd, maar hij leek het al snel best naar z’n zin te hebben. Zo heb ik ook meteen kunnen ondervinden hoe prettig het met Zivan loopt in het donker.
De volgende ochtend hebben we geoefend met beide honden achterin de auto en daarna zijn we naar de atletiekvereniging gegaan. Voor Zivan staan daar, net als in het verleden voor Loyd, een mand en een drinkbak klaar. Even een bakkie gedaan en lekker gewandeld.
’s Middags gingen we met Loyd op sleeptouw naar Hendrik Ido Ambacht. Daar is de fysiotherapeut van Loyd, even oefenen op deze onderneming. Brit had wijselijk een andere jas aangetrokken. Een korte treinrit naar Zwijndrecht en daarna een kwartiertje met de bus. Het ging op zich goed, alleen werd wel duidelijk dat de busreis voor Loyd erg onprettig is, veel bochten, remmen en optrekken. Op de terugweg opties doorgenomen om op een andere manier bij de fysio te komen. Het reizen, lopen met Zivan en Loyd rechts ging heel goed. Loyd past zich echt fantastisch aan.
De laatste instructie dag, helaas, want het was echt beregezellig met Brit. We zijn gaan winkelen op de Middenbaan, nou ja, we zijn eigenlijk alleen even bij Blue Wave geweest en daar lang blijven plakken. Als afsluiting van de instructie een bakkie koffie met wat lekkers bij Lunchroom Echt. Daar de puntenlijst door genomen. Zivan en ik vormen nu al een goed team en kregen een mooie score. Zivan heeft daar nog even kunnen oefenen met ‘af’ en ‘blijf’.
Na een stukje door het park en lekker loslopen kwam het afscheid. Veel geknuffel en toen was het ineens stil. Honden in hun mand, kat op de krabpaal. Een goed teken. Ieder heeft z’n plek gevonden en zich aangepast aan de nieuwe situatie.
Loyd en Zivan eten zonder problemen naast elkaar, delen een drinkbak, een mand en hun speeltjes. Het Puppy Pleeggezin van Zivan had een tas vol speeltjes meegegeven. Ook een leuke knuffel, een ijsbeer waarmee Zivan veel rondsjouwt en slaapt. Onze grote knuffelkiller Loyd blijft hier respectvol vanaf. We kunnen met een gerust hart even van huis en gaan slapen. De eerste 4 dagen hebben we met de kat in het midden beneden op de bank geslapen, maar een bed is toch wel fijner.
In de avond ben ik gaan hardlopen. We hadden baantraining, zo kon ik Zivan tussendoor even bezoeken. Hij leek het allemaal best te vinden. Ik kan in het vervolg zonder problemen 1 1/2 uur gaan sporten terwijl hij lekker in z’n mand ligt.
Op de eerste dag zonder trainer zijn Zivan en ik naar de markt gegaan en zijn we bij diverse winkels even naar binnen gelopen. Loyd gaat nu iedere dag weer mee naar het losloopgebied, hij rent en speelt met Zivan als een jonge hond. Heel kort maar, want het kost hem heel wat moeite die jonge lab bij te houden. Ondanks dat hij wat rustiger aan moet doen, geniet hij wel volop.
In de week daarop lekker veel met Zivan op pad gegaan. Als ik het tuigje pak wil Loyd graag z’n kop er door steken, dat zit zelfs na een half jaar nog in z’n systeem. Maar dat hoeft echt niet meer lieve schat, geniet van je pensioen! Het ontroerde me wel heel erg, toen realiseerde ik me pas dat er een tijdperk is afgesloten. Mijn grote lieve kanjer die mij zoveel heeft gegeven, zal niet meer bij alles naast me staan. Ondanks dat hij bij ons van zijn pensioen kan genieten, voelt het als afscheid en dat maakt me verdrietig. Zivan neemt zijn taak als geleidehond heel serieus en ook met hem kan ik de hele wereld aan, maar toch…
Woensdag 8 maart werd Zivan 2 jaar, dit hebben we natuurlijk gevierd. Samen naar de dierenwinkel geweest om allerlei lekkers uit te zoeken. Ook lekker spelen mag op zo’n dag niet ontbreken, Loyd liet zich van z’n beste kant zien.
Hoewel het voelt als of ik al een tijd samen met Zivan loop, ben ik nog niet helemaal aan het idee gewend dat hij, hopelijk voor de rest van zijn leven, bij ons blijft. Het voelt nog alsof hij een fijne logee is die binnenkort weer wordt opgehaald. Gelukkig weet ik beter.
Vanmiddag was er vanaf 14.00 uur een bijeenkomst van bezoekmaatjes van Kijk op Welzijn Barendrecht in de Waterpoort. Na een voorstelronde werden de antwoorden op een eerder rondgestuurde vragenlijst behandeld. Deze gingen over de ervaringen van de maatjes; hoe vindt men dat het gaat, waar loopt men tegenaan. In groepjes van 3 werden ervaringen iets dieper met elkaar doorgenomen. Heel nuttig en ook herkenbare verhalen.
De meeste bezoekmaatjes zouden het leuk vinden elkaar tijdens een activiteit en/of bijeenkomst vaker te zien en beter te leren kennen. Ik vond het zelf heel fijn kennis te maken met 2 dames met wie ik in de toekomst evt. mee kan rijden. Het OV laat in Barendrecht wat te wensen over. Heb op weg naar deze bijeenkomst na een kwartier lopen, 35 min. bij een halte staan blauwbekken omdat de beoogde bus niet kwam.
Om 15.30 uur werd de bijeenkomst afgesloten. Leuk om mede maatjes te ontmoeten en een beetje te leren kennen.
Ongeveer een maand geleden zag ik via Facebook een aankondiging van de Running Blind Wintertrail in Den Haag. Dit leek mij een bijzondere uitdaging, een lange afstand over onverhard en onbekend terrein. Mijn buddy Sascha kon helaas niet, maar naar aanleiding van een eerdere oproep om begeleiding had Reinier zich aangeboden. Reinier is ongeveer een half jaar lid van onze atletiekvereniging en loopt inmiddels mooie tijden op de 10 km. Een trail had hij echter nog niet in de benen. Dus voor ons beiden een leuke uitdaging.
We vertrokken vanochtend om 9.30 uur vanuit Barendrecht naar de accommodatie van Haag Atletiek. Hier stonden om 11.00 uur 20 koppels aan de start voor de 2de editie van de Running Blind Wintertrail. Men kon kiezen uit 1 of 2 ronden van 5,7 km. Wij hadden gekozen voor 2 ronden, met de optie na de 1ste te stoppen.
We vertrokken lekker vlot, want zolang je op harde ondergrond loopt, moet je het ervan nemen, toch? De vlakke ondergrond ging al gauw over in zand en binnen een kilometer troffen we al de eerste pittige klim het duin op. Echt een prachtige route door het duingebied en over het strand. Ik dacht dat het klimduin in Schoorl pittig was, op deze route leken er meerdere van die categorie te zijn, dit was… het woord ‘zwaar’ komt niet in de buurt van hoe dit voelde. Maar waar je omhoog moet, mag je ook weer naar beneden. En dat is helemaal mijn ding, ik laat mezelf gewoon naar beneden stortten. Reinier, die dit nog niet van mij wist, kreeg bij onze eerste steile afdaling een flinke douw omdat hij een soort van voor m’n voeten liep. Bij de hierop volgende afdaling leek hem deze manier ook wel te bevallen en zo stortten wij ons van de duinen naar beneden.. Even in het ritme komen was er niet bij, de volgende klim begon alweer. Het deed zo nu en dan echt pijn, die verzuring bij het omhoog ploeteren. Ook het strand was erg zwaar. Wij op zoek naar wat harder zand bij de kustlijn, maar vergeet het maar, alleen rul zand vandaag. Na bijna 4 kilometer was ik het eigenlijk wel zat. Op dat moment kwam er weer zo’n pittige, even naar links en ja hoor, nog steiler omhoog. Dit gaan we toch niet nog een keer doen?!
Tijdens het stukje over de weg richting de atletiekbaan besloten we toch echt te gaan voor de 11,4 km. We kwamen in 41 minuten bij de doorkomst, tevens finish voor de 5,7 km. Vlak hiervoor hoorden we de organisatie zich afvragen of wij de winnaars van de korte afstand zouden zijn, maar nee, wij gingen door. De koppels die voor ons liepen hadden blijkbaar ook besloten door te lopen.
Die 2de ronde was, zoals te verwachten, weer zeer pittig. Met het tempo iets lager en wetende wat ons te wachten stond hebben we deze ronde iets meer genoten van de mooie omgeving, de geur en het geluid van de zee in ons opgenomen. Bij de beklimmingen werd er wat meer gewandeld dan geploeterd, de afdaling gingen nog steeds in volle vaart. We vonden onszelf echt heel stoer!
Moe en trots kwamen we na 1 uur en 26 minuten over de finish. Het had even pijn gedaan, maar het was zo de moeite waard! Als herinnering kregen we een potje duinzand, heel origineel, maar zand was op dat moment even het laatste dat ik zien wilde. 😁
Het was een fantastisch avontuur! Reinier was een heel fijne en gezellige buddy. Wellicht gaan we in de toekomst vaker samen een Running Blind avontuur aan.
Eind vorig jaar stelde mijn vriendin Cindy aan 5 vriendinnen voor deel te nemen aan een wijnproeverij. 28 januari kwam voor allen goed uit en zo werden we deze zaterdag om 16.00 uur hartelijk ontvangen bij ‘Victor Vinum’ in Oud Alblas.
We maakten een reis door Europa aan de hand van 8 wijnen. We hadden ieder 2 glazen voor ons waarin de wijn ‘blind’ werd geschonken. Aan ons om de aroma’s te benoemen en een gokje te wagen welke wijn het betrof. Naast lekkere wijnen trakteerde onze gastheer Victor ons op een plank met diverse soorten kaas, vleeswaren en blauwe druiven. We kregen bij het proeven uitleg over o.a. de primaire, secondaire en, indien van toepassing, tertiaire aroma’s, de diverse wijnstreken, het rijpingsproces en waarbij de wijn goed gedronken kan worden.
De 1ste wijn was een Chardonnay uit Oostenrijk, gerijpt in stalen vaten. De 2de een houtgerijpte Chardonnay uit Spanje. Beiden gemaakt van de zelfde druifsoort, maar zo anders van smaak. De 3de en 4de wijnen waren een Riesling uit resp. Frankrijk en Duitsland. Dan verder met de rode varianten; Wijnen 5 en 6, een Duitse en Franse Pinot Noir, de kleur van beide wijne was wat licht, dit komt door een dunnere schil van de druif. De laatste 2 wijnen waren een blend uit Italië. Wijn 7 had als hoofddruif de Corvina, bij wijn 8 was dat de Primitivo.
Rond 18.30 uur werd deze leerzame middag afgerond. Het was bijzonder gezellig en voordat u denkt: “Nogal wiedes, met al die wijn achter de kiezen”, veel glazen werden geleegd in de daarvoor bestemde (spuw)bakken. Niet alle informatie over de wijnen blijft hangen, maar een wijnproeverij geeft je een goed idee over wat je wel en niet lekker vindt. En daar gaat het uiteindelijk om.
