Vandaag, tweede Paasdag was het dan zover, de 10 km. waar ik naar toe had geleefd, nou ja? Ik ben eigenlijk niet serieus genoeg, maar hardlopen moet ook leuk blijven, toch?
Het zag er al dagen naar uit dat het slecht weer zou worden deze dag, sneeuw, wind, bedenk het maar. Toen we rond 12.30 uur naar Energie gingen sneeuwde het behoorlijk, het leek wel Kerst! Al heb ik met Kerst nooit zoveel sneeuw in zo’n korte tijd zien vallen. Gelukkig was het een korte tijd en kon (bijna alle) sneeuw voor de zon verdwijnen toen wij ons moesten melden bij de start van de 10 km.
Het was een moeizame tocht, niet alleen voor mij. Velen hebben het zwaar gehad. Ik kwam na 59.05 min. over de finish, niet echt een tijd waar ik tevreden over ben, maar wel binnen het uur en dat is echt een “must”. Tot mijn grote verbazing bleek dat ik bij de Vrouwen 35 de eerste prijs in ontvangst mocht nemen. Dat was een leuke verrassing en het heeft me doen besluiten dat ik toch wat serieuzer moet gaan trainen/leven. Als ik ooit nog eens een prijs win, dan wil ik dat doen met een mooie tijd.
