Het kan niet altijd feest zijn… Vandaag bij de laatste drinkpost opgegeven en het bij 24,5 km. gehouden. Het ging echt niet meer. Je zou verwachten dat de blessures me parten speelden, maar nee, ik was gewoon moe. Op enkele lichte irritatie na hielden de benen het, mede dankzij de sporttape en de goede adviezen van de fysio. Zij vond dat ik wel na moest denken over het wel of niet lopen van de marathon, maar wilde nu nog niet zeggen dat het er niet in zit.
Het was prachtig weer voor een dagje buiten. Even wennen aan de warmte en de felle zon, maar het was wel lekker. In Den Haag werd de CPC gelopen, vandaar wat minder deelnemers aan deze 5de trainingsloop, 306. In het 32′ groepje liepen we met 32 atleten.
De klim bij de ‘Gorzen’ heeft me genekt, 18 km, nog 14 te gaan…. Ik was moe; Moe van de week op Het Loo Erf, moe van m’n verkoudheid en moe van alles dat het afgelopen weekend op m’n pad kwam. De koek was ff op… Bij 21 km. begon ik op te geven. Ik liet me terugvallen en liet de groep van me weg lopen. Aangemoedigd door fietser Pieter bleef ik doorzetten. Op een gegeven moment wist ik niet meer waar ik heen moest, was de groep kwijt geraakt en heb toen gewacht op andere achterblijvers. Fietser Jolanda pikte me op en bleef bij me. Van haar wat water gekregen en even m’n verhaal kunnen doen. Even overwoog ik nog om door te gaan, maar bij de drinkpost op de 24,5 km. werd het me wel duidelijk dat het beter was nu te stoppen.
3 anderen, waaronder m’n maatje Rob, besloten op dat punt ook te stoppen. Met z’n zessen in een auto vol geladen met drinkpost spullen gingen we naar de vereniging. We hadden onderweg al weer de grootste lol en we zijn er allen van overtuigd dat de 35 km. weer goed zal gaan.
Na het douchen en omkleden lekker buiten gezeten en even m’n verhaal kunnen doen. Tuurlijk gaat het goed en heb ik het naar m’n zin. Ga een beetje zitten klagen en janken bij de vereniging… Maar soms is dat dus toch nodig. Fijn dat er dan van die lieve mensen om je heen zitten. Bedankt!
