Zo dan, wat een tocht!
309 deelnemers verschenen aan de start van deze 3de trainingsloop, onze groep was beduidend kleiner dan voorgaande keren, 45 lopers.
Regen hebben we maar heel even gehad, we hebben zelfs even het zonnetje gezien. De wind was een constante factor. Welke richting je ook liep, het bemoeilijkte het lopen behoorlijk.
Het parcours bracht ons halverwege bij ‘de Gorzen’, jawel, waar een week of 3 geleden die leuke trail was. Gelukkig bleven we dit keer op de verharde paden. Rob wist, net als toen, een kortere route, toch maar niet genomen 🙂
Het was duidelijk stiller in de groep. Entertainment kwam van ‘die lange’ achterin met ingebouwde versterker. De hele groep genoot mee van zijn, wisselend interessante, gesprekken met mede lopers. Amusant was het zeker.
Ik had het zo nu en dan best even moeilijk, ook ik was stil voor mijn doen. Dat m’n haar steeds in m’n ogen en mond waaide, maakte het ook niet makkelijker. Op de stukken met wind tegen kon je gewoon er tegenin hangen, windkracht 7 benam ons regelmatig de adem. Zo nu en dan liepen de tranen over m’n wangen. Ogen en gezicht branden nog steeds.
Op ca. 23 km. leek het erop dat Rob wilde opgeven, niks daarvan! De bikkel zette de laatste 5 km. door. Ik was kennelijk door de vermoeidheid heen en had fut genoeg om te pendelen tussen de overige achterop geraakte lopers. Even een praatje en aanmoediging vol te houden. Maar goed dat ik bij de laatste drinkpost een flinke graai had genomen uit de zak met winegums, heb ze tot de laatste toe uitgedeeld voor de nodige energie om door te zetten.
De laatste twee kilometer ben ik bij m’n maatje gebleven en op het sportpark liepen we onze groep achterop. Toen bleek dat niet de hele groep er was, dat er een aantal atleten nog verder achterop waren geraakt. Gelukkig kwamen zij later met voorloper John het terrein op.
Het was pittig vandaag, was ook blij toen het erop zat. Voor de fietsers en vrijwilligers bij de drinkposten moet het helemaal afzien zijn geweest. Heel veel respect en dank!
