Wat een belevenis! Wie had drie en halve maand geleden gedacht dat ik vandaag een marathon zou lopen? Ik in ieder geval niet!
Om 8.45 uur werd ik door Gerard opgehaald. We werden door zijn dochter naar het gebouw van de Roteb gebracht, alwaar leden van C.A.V. Energie zich mochten verkleden. De voorbereiding verliep heel ontspannen, nog wat eten, nog wat drinken en uitrusting controleren. John, dè man die me uitdaagde dit avontuur aan te gaan, was ook hier naar toe gekomen. Hij zou vandaag langs het parcours fietsen en me iedere 5 km. verzorgen met gelletjes en drinken.
Om 10.15 uur stond ik in m’n startvak, nog steeds vrij ontspannen. Lee Towers zong “You never walk alone” en ik genoot! Om 10.35 uur, 2de ‘golf’, schoot het kanon ons de Coolsingel op. Wat gaaf om hier te lopen, de Marathon van Rotterdam was gestart!
De eerste kilometers gingen, net als bij de trainingslopen, bijna vanzelf. Bij het 5 km. kwam ik door in 30.04. Ik heb John hier niet gezien. Ook was ik te laat om nog wat aan te nemen bij de verzorgingspost, maar geen zorgen, dat komt wel goed bij de 10 km. Doorkomst 10 km. 59.22 min, lekker tempo. Ik had John nog steeds niet gezien en begon me licht zorgen te maken. Bij de drinkpost wat water gepakt, je moet wat… Vlak voor het 15 km. zag ik John, yes! “Hey John” en ik zwaaien… Helaas… hij zag mij niet. Doorkomst was in 1.29.09, netjes. Begon me nu toch wel zorgen te maken, ik had nu al 3 EnergyGel naar binnen willen werken, samen met m’n heerlijke ‘Pink Grapefruit’ sportdrink. Bij de verzorging toen maar gekozen voor dat gifgroene spul dat de organisatie aanbood, uh smerig! Gauw weggespoeld met water.
En door naar de 20 km. 1.58.06. Ik kreeg nu toch wel erg trek, maar het ging nog. Bij de drinkpost alleen water genomen, John zal me toch een keer vinden?! Bij het punt van de halve marathon kwam ik door in exact 2.05. Wauw, wat ging het nog goed! Onderweg zal ik veel bekenden. Zo nu en dan riep ik: “Als je John ziet, zeg dan dat ik hier voorbij ben”
Opeens hoorde ik naast me: “Nu heb ik je!” Oh, wat ik blij hem te zien! Heerlijk, m’n eigen sportdrank en een EnergyGel. Het 25 km. punt passeerde ik in 1.27.52. Poeh, de Erasmusbrug was pittig, wind tegen en het was fris. Na de Erasmusbrug was John er opeens weer. Hè, nu ging het gelukkig goed. Weer lekker gedronken en een gel naar binnen gewerkt. Dat was zeer welkom na die brug. We spraken af elkaar in de buurt van de 30 km. weer te zien.
Ik had al veel bekenden gezien en gehoord onderweg, maar rond de 27 km, vlak voor het viaduct hoorde ik boven me: Hey Esther, onze held!” Wat leuk! Morgot, José en Rob, zij hadden net de 10 km. gelopen.
30 km. doorkomsttijd 2.58.05. Het werd zwaarder, wat keek ik uit naar zo’n gelletje. Bij een Energy Post kreeg ik een AA Drink EnergyGel in m’n handen gedrukt. Ach, waarom niet. Ik verwachtte net zoiets als dat ik gewend was, maar in plaats daarvan zoog ik een of ander dik stroperig goedje uit dat zakje. Meteen die rommel uitgespuugd. Gelukkig zag ik vlak daarna een drinkpost, heb de overige inhoud toch maar naar binnen gezogen en gauw weggespoeld met water. John helaas niet gezien, dus achteraf goed dat ik de EnergyGel had aangepakt.
Wow, die ‘Man met de hamer’ bestaat echt! Ik ging helemaal kapot, het tempo zakte aanzienlijk en ik betrapte mezelf op wandelen. Dit leuke filmpje ‘8 Stages of Marathon Running’ trok aan me voorbij, ik bevond me duidelijk in stage 6 The Wall”. Bij de gedachte aan “Stop passing me you jerks!” realiseerde ik me dat ik echt weer op gang moest gaan komen, anders zou ik die finish niet gaan halen. Stage 7 “Affiermation” kwam over me bij de 35 km. Doorzetten!
Pfff… 35 km. in 3.30.32. Het ging wel weer, maar jammer genoeg wel wat tijd ingeleverd. De pacers van 4.15 hadden me net ingehaald. Op dit punt was m’n doel onder de 4.30 te blijven. Nog maar 7 km, dat moet toch lukken in een uur?! John niet gezien, maar dat baarde me geen zorgen meer. Ik dronk gewoon alles wat ik krijgen kon. M’n maag protesteerde behoorlijk tegen die hoeveelheden water en die AA. Burp…. is men wel gewend van mij.
Yes, 40 km, ’t is niet ver meer. Doorkomst in 4.03.33, hè weer meer tijd verloren, er zat geen gang meer in. Maar twee kilometer en 195 meter moet toch kunnen in 15 minuten? Onder de 4.20 moest gewoon lukken! Toch viel het nog zwaar door te blijven lopen, de drinkpost, geod excuus om weer even te wandelen. Ik vergat even m’n eigen regel: ‘Nooit gaan wanden, blijven dribbelen als je het moeilijk hebt’. Ik kon het niet opbrengen. “Kom op Esther, hier staan bekenden langs de kant, doorlopen!”, mompelde ik mezelf toe.
Dat publiek je kan dragen is geen mythe! De laatste kilometers gingen gewoon, het deed zeer, maar het voelde wel de moeite waard. De streep van 1.000 m. “Kom op zeg, die kan je in 4.25 lopen! Ja… maar niet nu”. 500 meter en de bocht naar de Coolsingel… Hoe ver is dat nou eigenlijk? Nou, ik zal het je zeggen: “Heel ver!” Je hoort het publiek, je hoort de speaker. Je ziet de finish, maar die komt maar niet dichterbij, lijkt het. Wat is die Coolsingel lang! En wat is het mooi om over die finish te komen. Meteen even het horloge checken voor de tijd, 4.17.33, nog binnen de 4.18, is dat gaaf!!! Nog geen meter over de finish en de benen lieten weten er geen zin meer in te hebben. En dan krijg je die zwaarbevochten, prachtige medaille omgehangen, echt een geluksmoment.
Heel langzaam schuifelend bewoog ik me richting het eten en drinken dat na de finish werd aangeboden. Na 42.195 m. ben je opeens blij met AA Iso Lemon.
John was niet bij de finish dus ben ik uiteindelijk naar de Roteb gelopen en daar direct overweldigende felicitaties van mede lopers te mogen ontvangen. Ik was niet zo erg in de stemming… was ondanks m’n goede tijd een soort van verdrietig. John kon er niets aan doen, dat ‘ie me steeds misliep, maar ik voelde me zo verlaten. Hoe alleen kan je je voelen tussen 13.000 lopers?!
John gebeld, hij stond nog bij het 40 km. punt op me te wachten. Hij dacht dat ik helemaal kapot was gegaan. Bleek later dat ‘ie dat dacht omdat ik bij 25 km. had gevraagd om paracetamol.
Nou ja, het is allemaal goed gekomen. Ik heb een waanzinnig debuut op de marathon, een tijd om trots op te zijn. Volgend jaar zeker weer!
Na enige momenten van zelfmedelijden besefte ik dat ik heb genoten. Genoten van de mensen, de muziek en bekenden langs de kant, het was een feest!
Tijdens de Marathon Afterparty bij C.A.V. Energie vele malen m’n verhaal mogen doen en knuffels en felicitaties in ontvangst mogen nemen. Heerlijk, wat een rijkdom, al die fijne mensen om me heen!
Ik had deze marathon niet kunnen lopen zonder de inspiratie, adviezen en aanmoedigingen, bedankt lieve mensen!
