Zaterdag 9 maart deed ik samen met mijn buddy Sascha mee aan de 43ste Riwal Hoogwerkers Halve Marathon in Dordrecht.
Goed voorbereid, licht zenuwachtig en met veel zin liepen Sascha en ik richting de start op de Noordendijk, vlakbij de atletiekbaan van Fortius. Er stond een fikse wind, kracht 6, dat maakte het wachten op het startschot om 11.45 uur een frisse aangelegenheid.
2 uur en 15 minuten, dat was mijn doel, liefst sneller. Met een gemiddeld tempo van 6’25″/km. moest dat gaan lukken. Ik had me immers goed voorbereid en de afstand 3 weken geleden al gelopen in 2.16 tijdens een trainingsloop.
De eerste 10 km. gingen best goed. We hadden aardig windje mee. Alleen die heuveltjes op vond ik lastig, naar beneden haalde ik weer wat in. Mooie route door o.a. de Hollandse Biesbosch. Na een kilometer of 12 vond ik het zwaar worden, maar het ging nog steeds goed op schema. Bij 15 km. werd het me wel duidelijk dat het halen van mijn doel moeilijk zou worden. Die wind! Die hadden we nu tegen en wat had ik het daar moeilijk mee, ik viel soms zowat stil. En als het dan weer ging, kwam er zo’n rottige heuvel.
Je vraagt je af wat er aan de hand is; Vorige maand al kletsend 21 km. gelopen, dit was toch niet te veel gevraagd. Misschien ben ik gewoon een ‘mooi weer loper’, een beetje atleet laat zich toch niet tegenhouden door wat wind?! Niet gekweld door blessures, de wilskracht om meer te geven ontbrak gewoon.
De lol was er vanaf, niet meer letten op tijd, gewoon uitlopen. Wanneer mogelijk een beetje kletsen met m’n buddy, dat maakte het toch nog leuk. Achteraf gezien misschien de juiste keus, ik heb alles wel heel gehouden.
Kilometer 17, 18, 19, 20… ze kwamen rustig voorbij, heuveltje op, heuveltje af, vlaagje wind…
Op de hoek van de Rondweg en Noordendijk hoorde ik de aanmoedigingen van Peter, hij was aan het filmen… Rechtop lopen… smile! Even verderop stond Pascal en weer een stukje verder Andrea. Hun aanmoedigingen zorgde voor een opleving, ietsje harder op weg naar de finish. Dan denk je dat je er bent,maar er wacht nog driekwart atletiekbaan, waar blijft die finish! Pfff…. 2.21.32.
Voor Sascha was het een rustige duurloop als voorbereiding op de Marathon van Rotterdam. Super dankbaar dat ze dit avontuur met mij wilde aangaan.
De lichte teleurstelling bij de finish werd snel weggevaagd door de lieve ontvangst op de finishlijn door Pascal, Peter en Andrea. Sascha en ik kregen een mooie medaille omgehangen. Het duurde even voordat ik weer onder de mensen was, heb het zwaar gehad. Maar dankzij 4 heel lieve mensen kijk ik met een goed gevoel terug op deze halve marathon.
Hoewel ik er vlak na de finish anders over dacht, weet ik nu dat dit niet mijn laatste halve kan zijn, deze tijd moet verbeterd worden, dit jaar!
