Maandag 20 april 2015
Van Brailletraining is weinig gekomen, toch het uur nuttig besteed door een informatief gesprek over de geleidehonden. Bij Computertraining aan de slag gegaan met de 2de module voor ‘Word’. Simpel knip-, kopieer- en plakwerk.
Na de lunch nog een uur computerknutselen. Daarna pianoles; Ik heb de vier linkerhand akkoorden voor het nummer ‘Comptine d’un autre été’ gekregen. Deze mag ik vast oefenen naast de lesstof die ik volg. Om 16.00 uur Ergotherapie; Uitleg gekregen over o.a. de ‘Nicer-Dicer’.
Na het avondeten (Preischotel en blanke vla) de 2de training Weerbaarheid. Oei, dat was even schrikken van mezelf. Ik zat niet zo goed in m’n vel door wat voorvallen het afgelopen weekend, voelde me in het nauw gedreven. Tijdens deze training kwamen weer gevoelens van angst en onmacht in me naar boven, waarvan ik dacht dat ze verleden tijd waren. Bij iedere oefening vergat ik de uitvoering, maar begon ik gewoon te rammen. Dan realiseer je je dat die gevoelens, zelfs na lange tijd, nog altijd deel van je zijn.
Het gevoel bleef maar hangen; Een hete douche, een telefoongesprek met m’n moeder, een uitbarsting aan de stamtafel, het luchtte maar niet op.
Dinsdag 21 april 2015
Niet al te best geslapen. Veel spanning in m’n lichaam, maar ook pijn aan m’n grote teen. Deze is na de marathon gaan ontsteken. Het weken in soda en smeren met Betadinezalf lijken niet voldoende om de ontsteking te remmen.
Het eerste uur Creatieve Vaardigheid bestond uit een productief uur pianoles. Daarna Creatieve Vaardigheid, handvaardigheid. Ik was opeens erg moe en voelde me lamlendig. Men raadde me aan te stoppen, lekker in het zonnetje te gaan zitten en uitrusten. Ik bleef liever een beetje prutsen en gezellig kletsen met de anderen. Dit hielp wel, ik voelde me na een uur een stuk beter. Ben in pauze even langs Team Verblijf gegaan om naar m’n teen te laten kijken. Zij vonden het er niet best uitzien en hebben een afspraak bij de huisarts gemaakt.
De Brailletraining was kort vanwege mijn bezoek bij Team Verblijf, maar wel een lekker stuk gelezen. Bij Trajectbegeleiding m’n verhaal kunnen doen over de gebeurtenissen van het weekend en de Weerbaarheidstraining. Ik snap niet zo goed waarom het zo hard binnenkomt. Ik voel me met m’n rug tegen de muur staan, maar eigenlijk is er niets aan de hand. Ik ben in staat vrij duidelijk aan te geven wat ik wil, dat vinden alle trainers. Hoe komt het dan dat ik tot sommige mensen niet doordring? Als ik zeg “Nee, dit wil ik niet!”, dan horen zij blijkbaar “Ja, is goed.”
Na de lunchpauze Videologie; We gingen vergelijken wat mijn trainer ziet en wat ik zie. Leuk spelletje hoor, maar ik lijk elke keer te verliezen. Ongelooflijk te merken hoe veel mensen met goed zicht kunnen zien. Ik viel van de ene in de andere verbazing. Je zou denken dat ik er niet vrolijk van wordt als een ander vertelt hoever en hoeveel ze ziet, maar ik vind het wel interessant en gun het haar van harte. Morgen gaan we er mee verder.
Om 15.10 uur had ik een afspraak bij de huisarts; Hij schreef antibioticazalf voor. Deze ben ik met iemand van Team Verblijf op de tandem gaan halen. Het fijne bij Het Loo Erf is dat zij de verzorging op zich nemen. Ik kan dus met m’n tubetje zalf en pleisters gewoon bij hen aankloppen.
Als avondmaal hadden we een Indonesisch gerecht met een moeilijke naam en salade het toetje was fruitcompote. Na het eten nog even gezellig beneden gebleven. Rond 20.00 uur even naar m’n kamer en een uurtje later weer naar beneden. Ik was wat stilletjes aan tafel aangeschoven. Grappige is, als je dat doet men dan niet in de gaten heeft dat je er bent. Zo krijg je toch de gezelligheid mee, maar is het ook lekker rustig.
Woensdag 22 april 2015
Ik had slecht geslapen en gedroomd dat ik vastgebonden zat op een schip. Terwijl ik in angst en spanning de tocht afwachtte, bleek aan het einde dat ik helemaal niet vast zat en dat ik gewoon van boord kon. Precies…. Ik voel me met m’n rug tegen de muur staan, maar ben eigenlijk gewoon vrij om te gaan en staan waar ik wil. Er is geen gevaar, iets in mijn brein heeft dat alleen nog niet in de gaten.
De Computertraining bevatte weer het nodige knip- en plakwerk. En bij Videologie hebben we ons ‘zienspelletje’ voortgezet. We probeerden te vergelijken op welke afstand zij een bord kon lezen en op welke afstand ik het kon lezen. Zij op 51 meter, ik op 30 centimeter.
Bij Ergotherapie kwamen mijn frustraties naar boven toen het strijken niet ging zoals ik wilde. Ik legde uit hoe m’n week verliep en de therapeute vroeg of ik niet liever met de psycholoog een gesprek wilde. “Nee joh, heb het al met zoveel mensen besproken en de oplossingen zijn er ook al, maar daar doe ik niks mee”, was mijn reactie.
Om 11.30 uur Braille; Vreemd de trainer was niet op haar kantoor. Wel kwam de psycholoog langs om te melden dat we over 3 weken starten, maar dat als er iets is, ik altijd kan aankloppen. “Nee, geen tijd, alle uren gevuld met trainingen”, bleef ik volhouden. En hij bleef maar volhouden dat er altijd wel een mogelijkheid is. Uiteindelijk riep ik: “Nou wat zijn die dan!” “Vanmiddag om 13.15 uur op mijn kantoor”, was het antwoord. “Bedankt!” Na een prettig uur Braille drong het opeens tot me door en ben meteen bij Ergo verhaal gaan halen. Ja, zij had uit bezorgdheid de psycholoog gebeld. “Dankjewel!”
Na een heel korte lunchpauze een goed gesprek gehad. Van de ademhalingsoefening werd ik rustiger. Ik heb veel handvatten mee gekregen. Apart te ontdekken dat ik prima aan kan geven wat ik wel en niet wil, maar zodra bepaalde mensen in mijn persoonlijke ruimte komen en me aanraken, ik niet duidelijk genoeg kan zijn, alsof ik een andere taal spreek.
Opgelucht en vastberaden het anders aan te pakken ging ik door naar Computertraining. Daarna nog een uur Braille en tot 17.00 uur Creatieve Vaardigheid. Tegeltjes getikt, zodat ik volgende week Moyoni kan mozaïeken.
Vanavond bestond het menu uit gekookte aardappelen, vergeten groenten (witlof schijnt daar ook bij te horen) en een rundervink. Toetje bananenvla.
Om 19.00 uur was de opening van het tuinseizoen op Het Loo Erf. Deze opening werd opgeluisterd door het Matrozenkoor, zij hebben ons ook twee lounchebanken geschonken. Het was op zich aardig weer, maar best fris als je een tijdje zit. Het koor zang veelal zeemansliederen en ik bedacht me hoe leuk mijn man dit altijd vond en het drong tot ook tot me door dat het vandaag onze trouwdag was.
In de pauze werden hapjes en smoothies rondgebracht. Lekker hoor, alleen geen idee wat er in die smoothies zat. Bij de derde vroeg ik nog “Zal ik het wel doen?” Ik kreeg me toch een verschrikkelijke lachstuip en die duurde en duurde maar. Kon me gewoon niet beheersen. Was wel blij toen ik achteraf hoorde dat het niet echt storend was. De spanning was wel een end uit m’n lijf.
Later bij Team Verblijf nog even een fijn gesprek gehad met de dienstdoende verpleegkundige terwijl ik voor m’n zalfje en pleistertje kwam. Daarna nog even gezellig een wijntje gedronken aan de stamtafel.
Donderdag 23 april 2015
Goed geslapen, maar wel belachelijk vroeg wakker. Ik genoot van de vogeltjes en het langzaam licht worden. De spanning was enorm afgenomen. De 2 uur bij Computertraining gingen ook prettig en rustig voorbij.
Met Bewegingsagogie zijn Liza en ik gaan wandelen in het Paleispark. Er was net een helikopter geland, helaas mochten we hem van de beveiliging niet van dichtbij gaan bekijken. We hadden heerlijk weer en we konden rustig wandelen, er was geen mens te bekennen. We zijn even gaan kijken bij ‘Het Oude Loo’, een 15de eeuws jachtslot. Liza had enkele tips over hoe met z’n tweeën comfortabel kan wandelen. Het was heel ontspannen en gezellig.
Volgende week beter!
