Vanmiddag bereikte me het trieste nieuws dat een zeer geliefd verenigingsman en kennis vanochtend is overleden aan de gevolgen van longvlieskanker. Ab Enters heb ik leren kennen als ledensecretaris en organisator van diverse hardloop evenementen. De bekendste zijn de Maasoeverloop, het Zomer drieluik en het Scholierenkampioenschap.
De laatste organiseerde hij nog dit jaar op 22 mei. Ik had de eer bij deze wedstrijd vrijwilliger te zijn en ik ben met bewondering getuige geweest van de kracht van Ab. Hoe hij ondanks zijn ziekte deze avond met microfoon op het middenterrein de wedstrijd versloeg, de jeugd aanmoedigde en de gezellige sfeer bepaalde. Terwijl ik over de baan heen en weer rende met de uitslagen, riep hij me enkele malen toe. “Dat kan harder, Esther”, “Met je knieën omhoog, nee, dat is huppelen” Ab, de eeuwige trainer. Bij de prijsuitreiking werd voor de eerste maal de Ab Enters Bokaal overhandigd aan de school met de meest deelnemende scholieren. Ab nam even het woord en hij vertelde dat hij om gezondheidsredenen moest stoppen met de organisatie, maar dat het Scholierenkampioenschap de komende jaren door zal gaan en eindigde door tegen iedereen te zeggen; “Tot volgend jaar”.
In 2010 nam Ab afscheid als trainer, maar hij bleef wel lekker mee trainen in de groep waar hij zelf eerst training aan gaf. Vorig jaar ging het lopen steeds meer moeite kosten en Ab liet zich in het ziekenhuis onderzoeken. Vlekjes op zijn longen, als deze niet of niet snel zouden groeien, dan had hij nog een tijd te gaan. Helaas groeiden ze wel en uiteindelijk ook erg snel.
Ab heeft veel betekend voor velen bij de vereniging, voor iedereen een luisterend oor of arm om de schouder. Hij droeg de vereniging, haar leden en de gemeente Barendrecht een warm hart toe en dat is niet onopgemerkt gebleven. Ab, was Lid van Verdienste en Erelid van C.A.V. Energie en ontving een waarderingsspeld van de gemeente Barendrecht.
Voor mij persoonlijk heeft Ab veel betekend op de avond van het overlijden van mijn man, Rob. Op die bewuste avond, 27 mei 2004, waren alle loopgroepen net binnen, een politie agent kwam langs met de vraag of we een atleet misten. Rob was nog niet terug en ik maakte me al een tijdje zorgen. De ongerustheid bij mij, bij iedereen nam toe. Ab nam de regie in handen. Hij begeleidde de agent en mij naar de bestuurskamer alwaar ik het nieuws van Rob z’n overlijden ontving. Ik werd gek. Ik moest Rob z’n kinderen op de hoogte stellen en m’n moeder. Met een politiebusje de ambulance achterna naar het ziekenhuis. Ab stond me bij in mijn ergste uur. Ik ben hem hier nog altijd zo dankbaar voor.
Ieder jaar, op 27 mei, liet Ab merken dat hij aan me dacht. Hij belde me of sprak me even aan op de club. Dit waardeerde ik enorm.
De afgelopen jaren hebben Ab en ik zeer prettig samengewerkt. Vooral toen Ab zich bezig ging houden met sponsors en adverteerders hadden we regelmatig contact. Ab was een nauwkeurig en attent man, zeer prettig om mee te werken. Ik zal hem heel erg missen. In mijn herinneringen leeft hij voort.
Ab Enters is 75 jaar geworden
4 november 1936 – 25 september 2012
