De komende periode publiceren we regelmatig verhalen en interviews over en met onze medewerkers, cliënten, verwanten, vrijwilligers en andere betrokkenen. Om zo te laten zien hoe we als Stichting De Overburen samen de zorg van morgen gaan vormgeven. In dit interview spreken we Esther Landaal, vrijwilliger bij Lavendel in Barendrecht.
Wie is Esther?
Esther is, zoals ze zelf zegt, een allround vrijwilliger. Zij is slechtziend geboren, maar wel, tot zover het ging, ziend opgevoed. Helaas was de technologie toentertijd nog niet aanwezig waardoor zij tot haar spijt geen passende opleiding heeft kunnen volgen. Bijna elke dag doet zij vrijwilligerswerk en gaat zij op pad met haar blindengeleidehond Zivan. Elke dinsdag is zij bij Lavendel te vinden waar zij samen met de groep doppen sorteert voor KNGF Geleidehonden, waar zij tevens ambassadeur voor is. Daarnaast is zij bezoekmaatje en als vrijwilliger actief bij o.a. atletiekvereniging Energie. Esther vindt het belangrijk om bij te dragen in de maatschappij omdat zij zelf ook veel ondersteuning van de maatschappij krijgt.
Sinds een maand heeft zij ‘Omzien’ opgestart. Een vereniging voor blinden, slechtzienden en andere geïnteresseerden. Zij wil activiteiten en bijeenkomsten organiseren en met de filosofie van omdenken laten zien dat veel mogelijk is en dat je niet aan huis gekluisterd hoeft te zijn als je niet of niet goed ziet. Kijk op Welzijn heeft al toegezegd haar hierbij op verschillende manieren te willen ondersteunen.
Hoe ben je bij De Overburen terecht gekomen?
Dat is een leuk verhaal! Voor KNGF Geleidehonden ben ik in 2016 begonnen met plastic doppen inzamelen en sorteren. Er werden heel veel doppen bij mij thuis aangeleverd. Ook bestond toen de actie ‘Afval Loont’ in Barendrecht. De groep van Lavendel haalde toen het afval op met de bolderkar. En zo werden per ongeluk 10 zakken doppen op de bolderkar geladen als zijnde afval! Ik kwam hier achter en heb ze netjes teruggekregen. Zodoende raakte ik in gesprek met de begeleider en bleek dat het sorteerwerk goed bij de groep van Lavendel paste. Ik ben toen uitleg gaan geven en ben blijven helpen sorteren. Nu dus alweer 7 jaar.
Hoe beleef je het werk hier op de groep?
Iedereen is anders. Van mezelf was ik vrij intolerant naar mensen die anders zijn. Ik heb hier geleerd dat iedereen uniek is en om mensen die anders zijn zonder onderscheid te benaderen. Niet alleen hier in de groep, maar ook in mijn dagelijkse omgang met mensen.
Iedereen heeft iets te vertellen ook al zijn ze soms moeilijk te verstaan. Het hier werken heeft mij gebracht dat ik minder bevooroordeeld ben. Als het mogelijk is zou ik graag nog wat meer willen betekenen voor de groep.
Zie je ook invloed bij de groep?
Sowieso vinden ze de hond heel leuk en willen ze voor hem zorgen. Soms krijgt hij wel 3 bakjes water! De ontvangst is heel hartelijk als ik binnenkom. De bezigheid met elkaar voegt toe. En ook de kleine gesprekjes die je voert bieden afleiding. Een client die erg in zichzelf gekeerd is reageert heel goed op Zivan. Dat vind ik heel mooi om te zien. Ook de hond raakt gewend aan de onverwachte manier van benaderen door cliënten.
Hoe zou je meer vrijwilligers kunnen krijgen?
Dat blijft moeilijk. Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend en dat houdt veel mensen tegen. Er wordt tegenwoordig veel van mensen verwacht op alle vlakken. Mensen zijn niet meer gewend om te zorgen, omdat dit altijd uit handen werd genomen. De omslag zal moeilijk zijn.
Wat vind je van de omslag in de zorg?
Het is jammer dat er vaak iets vanuit de overheid bedacht wordt wat een totale omslag betekent. Sociale werkplaatsen zijn verdwenen, terwijl cliënten natuurlijk altijd van betekenis konden zijn voor de maatschappij. De sociale zekerheid van zorg komt nu weer in het geding. Doordat informele zorg meer zal worden ingezet gaat dit misschien ten koste van de rust in de groep, door steeds wisselende inzet. Bovendien is het niet voor iedereen weggelegd om mantelzorger te zijn.
Heb je zelf nog tips?
Een tip misschien voor een vrijwilligersuitje. Ik zou graag de andere vrijwilligers leren kennen. Vaak is een activiteit hiervoor een goede manier. Dit is al een keer gedaan, maar toen kon ik helaas niet. Ik begrijp dat dat misschien niet voor iedereen mogelijk is. Maar bij een wandeling bijvoorbeeld komen gesprekken beter op gang en ben je niet verplicht te praten. Je hoeft elkaar niet aan te kijken en bent in een ander modus dan wanneer je in een kring of tegenover elkaar zit. Met een activiteit krijg je sneller groepsvorming, mensen gaan sneller mengen en leren elkaar beter kennen.
En een mooie afsluiter?
Ik wil graag nog zeggen dat er bij De Overburen heel veel attenties worden verzorgd voor vrijwilligers. Ik voel me zeer verwend hier en ik stel dat enorm op prijs!
