De voorbereiding op deze marathon liet wat mij betreft wel wat te wensen over. Heb de Marathon Trainingslopen van C.A.V. Energie dan wel gelopen, maar daarnaast niet veel getraind. Dit door een aantal domme acties in de voorgaande maanden, hierdoor heb ik mijn knieën en achillespezen flink overbelast. Ook mijn bezigheden op Het Loo Erf leidden me af van een optimale voorbereiding. De planning had prima rekening gehouden met mijn trainingswensen, maar die vrije sportuurtjes werden met enige regelmaat voor andere activiteiten gebruikt. Ook leek de marathon steeds minder belangrijk te worden naarmate mijn revalidatie vorderede.
Fysiek moest het wel gaan lukken; De fysiotherapeut had vorige maand nog haar twijfels of deelname er wel in zat, maar nu was ze er van overtuigd dat m’n gewrichten en spieren het zeker zouden houden. Vrijdag heeft ze me nog mooi ingetaped, niet omdat het perse nodig was, maar voor in het koppie. Daar zat het nog niet helemaal goed.
Dit jaar leek het me verstandig om de marathon niet alleen te lopen, maar met een begeleider. Gerard Verveer bood aan mij te begeleiden tijdens deze tocht. We hebben enkele keren geoefend met het lopen aan een koord. Dat ging heel goed en we besloten dit ook te doen tijdens de marathon.
Zaterdagmiddag hebben we onze startnummers opgehaald bij de Marathon Sportexpo. Altijd leuk om daar even rond te kijken en alvast de sfeer te proeven. We zijn daarna nog even bij de Kids Runs gaan kijken. De kinderen van Gerard deden mee aan de 2,5 km. Die avond mocht ik bij Jeroen en Jeanette pannenkoeken komen eten om de nodige koolhydraten te stapelen. Heerlijk waren ze!!
Vanochtend om 7.50 uur stond Gerard voor de deur. We reden naar metrostation Slinge waar me m’n maatje Rob ontmoetten. We reisden naar station Stadhuis en liepen daarvandaan naar het gebouw van de Roteb waar we ons deze dag mochten omkleden.
Om 9.30 uur liepen Gerard en ik op ons gemak naar startvak D. Vlak voor de start zong Lee Towers traditiegetrouw zijn ‘You Never Walk Alone’. Klokslag 10.00 uur werden we met een kanonschot de Coolsingel op geschoten. We gingen weg voor 4:10 en ik had er wel vertrouwen in.
Gerard en ik liepen de eerste kilometers aangelijnd, maar al gauw verkrampte m’n schouder en arm, je loopt toch anders als je aan elkaar vast zit. Zodra een witte lijn op het wegdek gevolgd kon worden liet ik het koord los, dat loopt net even wat vrijer.
De eerste 5 km. Legden we af in 28:28 min. Dit was eigenlijk iets te hard, maar het liep zo lekker! Ook de 2de 5 km. ging lekker, doorkomst op 10 km. was in 56:36 min. Nog steeds te hard, zou ik dit wel volhouden? De doorkomsten op 15 en 20 km. waren in 1:25:19 en 1:55:01. Het ging nog steeds in het zelfde tempo door en het ging ook best nog goed. De halve marathon legden we af in 2:01:52.
Tot het 25 km. punt ging het nog best, (2:25:26) , maar daarna stortte ik in. De Erasmusbrug was een martelgang. Bij de drinkpost besloot ik tijdens het drinken even te gaan wandelen. Dit was op zich niet zo’n slecht idee, want daarna ging het wel weer.
Over de volgende 5 km. deed ik ruim 33 minuten, jammer, maar het was even niet anders. Ik had het zwaar; Geen pijn in de benen of iets dergelijks, maar in m’n hoofd. Te veel prikkels, de drukte om me heen, de harde muziek en de vele (goede) aanwijzingen van Gerard werden me t veel. De paniek begon te groeien en ik besloot het er niet voor over te hebben dit verder te laten groeien tot een paniekaanval. Ik wilde wandelen en deed dat. Rond iedere volgende drinkpost werd er een flink stuk gewandeld, het gaf me rust en ik genoot van de zon, het publiek en het gevoel deze marathon in een persoonlijk record te moeten lopen liet ik steeds meer los.
Het publiek langs de kant was fantastisch! En wat ontzettend veel bekenden langs de gehele route. Zo fijn om toegejuicht en aangemoedigd te worden.
Gerard hoopte natuurlijk nog dat ik op een gegeven moment door zou blijven lopen, maar voor mij was het duidelijk; Die finish haal ik wel, niet in een mooie tijd, maar met een goed gevoel! Hij noemde inmiddels geen tussentijden meer, want het doel was gewijzigd. Tussen de gezellige wandelingetjes door liep ik nog best lekker. De laatste drie kilometer heb ik aan één stuk doorgelopen en nog aardig rap.
We kwamen in 4:25:48 over de finish. Wat voelde ik me goed, heel tevreden met deze tijd. Vooral ook omdat ik een bijzondere overwinning op mezelf heb behaald; Het perse moeten bewijzen en het tegen beter weten in ten koste van mezelf een doel bereiken heb ik los gelaten. Ik heb genoten!
Een mooie medaille, een roos en de felicitaties van Gerard waren mijn beloning. De vriendin van Gerard stond ons op te wachten. Ik besloot in het finishgebied te blijven om op Rob te wachten. Enige tijd later mocht ik hem onthalen , hij heeft het geflikt! Samen zijn we terug gelopen richting de Roteb waar we ons op ons gemak hebben gedoucht en omgekleed.
We hebben onze ervaringen tijdens deze strijd uitgewisseld. Rob vertelde dat hij op een gegeven moment dreigde te worden ingehaald door een man met een rollator, dat heeft hij natuurlijk niet laten gebeuren!
Trots op elkaar en onszelf!
’s Avonds was de Marathon Afterparty bij C.A.V. Energie. Uit handen van de voorzitter ontving ik een beker voor de bijzondere prestatie op deze marathon. Deze beker symboliseert voor mij de overwinning op mezelf, het durven loslaten. Nog gezellig na kunnen praten over een mooie en bijzondere dag.
