Een maand of twee geleden werd ik door de ambassadeurscoördinator van KNGF Geleidehonden gebeld met de vraag of ik een voorlichting wil verzorgen bij Oogcafé Westland in Naaldwijk, mijn contactpersoon is Elles, Hé Elles, die ken ik! Wij hebben elkaar leren kennen bij Visio Het Loo Erf, waar we in 2015 allebei een revalidatietraject doorliepen. Elles is nu één van de organisatoren van het Oogcafé in Naaldwijk.
Deze woensdagochtend stond een voorlichting over KNGF Geleidehonden op het programma. Om 10.00 uur kwamen mijn vriendin Cindy, Zivan en ik aan bij Vitis Wijkcentrum Hof van Heden in Naaldwijk. Cindy was zo lief ons te rijden, want met het OV zou een mijl op zeven zijn. We werden hartelijk ontvangen met een kop koffie en koek. Er waren bijna 30 mensen naar het wijkcentrum gekomen, een aantal daarvan met hun geleidehond. Voor Zivan was het dus ook even leuk binnen komen.
Rond 10.30 uur kreeg ik het woord en kon ik wat vertellen over KNGF Geleidehonden; hoe naast de opleiding van de honden tegelijkertijd ook elders een traject wordt doorlopen door iemand die een geleidehond heeft aangevraagd; wat er gebeurt als je hond afgekeurd wordt of met pensioen gaat. Samen met de andere geleidehondenbazen konden we onze ervaringen delen. De tijd vloog om, iets na half 12 ronde ik af en stonden de eerste taxi’s al klaar om mensen op te halen.
Uit handen van Elles ontving ik een heel leuke attentie, 3 soorten jam uit het Westland. Het was erg leuk om voor deze, voor Oogcafé begrippen best wel grote, groep te staan.
Donderdag 9 november mocht ik bij KNGF Geleidehonden in Amstelveen vertellen over mijn ervaringen met een geleidehond en de Puppypleeggezinnen die de honden hebben opgevoed.
Na een lange rit, filerijden naar Amstelveen kregen Pascal, Zivan en ik om 19.00 uur van Maaike en Viola een hartelijk welkom bij KNGF Geleidehonden. Om 19.30 uur begon de presentatie “Puppypleeggezinnen voor KNGF Geleidehonden”. Zo’n 30 mensen waren aanwezig om geïnformeerd te worden over het mooie werk dat deze gezinnen doen en of het misschien iets voor hen is.
Een Puppypleeggezin speelt een heel belangrijke rol in de opleiding van de pup. Als de pup met zo’n 16 maanden naar school mag in Amstelveen, heeft deze eerst een maand of 14 de basis geleerd bij het gezin. Zindelijkheid, gehoorzaamheid en sociaal gedrag wordt de pup daar bijgebracht.
Na een korte introductie mocht ik mijn verhaal houden. Normaal gesproken vertel ik uitgebreid over het werk en de honden van KNGF Geleidehonden, iets dat ik in een uur kan opdreunen. Dat was vanavond wel anders en ik vond de voorbereiding op deze presentatie daarom best lastig. Ik had vooraf wat PowerPoint sheets met leuke foto’s aangeleverd en aan de hand daarvan heb ik kunnen vertellen over de Puppypleeggezinnen van Loyd en Zivan en mijn ervaringen met beide honden.
Als ik eenmaal voor een groep sta lijkt het allemaal vanzelf te gaan. Het half uur dat ik had vloog voorbij en het was zoals altijd weer enorm leuk om te doen.
Na mijn verhaal zijn we blijven luisteren naar de rest van de presentatie van Maaike en Viola. Zivan vermaakte zich prima, hij kon lekker rondlopen en rekenen op veel aandacht.
Rond 21.30 uur werd de presentatie afgerond. Nu hopen dat een aantal van de aanwezigen daadwerkelijk aan de slag gaat voor KNGF Geleidehonden. De vraag naar geleidehonden wordt steeds groter, dus Puppypleeggezinnen zijn hard nodig.
Sinds juni 2005 volg ik bij C.A.V. Energie de jaarlijkse trainingen Reanimatie en AED gebruik. Eerst door Corona, daarna door vakantie heb ik een aantal trainingen gemist, mijn certificaat is per april 2020 verlopen. Gelukkig kreeg ik via Kijk op Welzijn vandaag de kans dit jaar nog deel te nemen aan de training.
De training werd gegeven in BLOK 0180. Bij binnenkomst werd ik aangenaam ontvangen door Annemiek de Vries van Techniek Training en Cursussen’. Gelukkig een bekend gezicht, zij verzorgt ook de trainingen bij de atletiekvereniging.
Vanaf 9.00 uur volgden 10 vrijwilligers van Kijk op Welzijn de theorie en werd het reanimeren en AED gebruik geoefend op een pop. Het regelmatig herhalen van de training werpt echt z’n vruchten af, het ging me vrij makkelijk en goed af. Toch hoop ik het getrainde nooit echt te hoeven toepassen.
Iedere week krijgen zo’n 300 mensen buiten het ziekenhuis een hartstilstand. Reanimatie door omstanders verdubbelt de kans op overleving. Het is dus van groot belang dat zoveel mogelijk mensen weten wat ze moeten doen als ze iemand in elkaar zien zakken.
Reanimatie is het kunstmatig overnemen van de ademhaling en de bloedsomloop wanneer er sprake is van zowel een circulatiestilstand als een ademhalingsstilstand. Reanimeren bestaat uit het geven van borstcompressie en beademing.
Een AED is een hulpmiddel bij reanimatie. Dit apparaat heeft twee elektroden die je op de blote borstkas van het slachtoffer moet plakken. De AED kan hierdoor registreren wat het hart van het slachtoffer doet. Wanneer je de AED opent en/of aanzet, vertelt deze je precies wat je moet doen. Het kan zijn dat het apparaat je de opdracht geeft om verder te gaan met reanimatie. Maar het kan ook zijn dat het apparaat zegt dat je een schok toe moet dienen. Bij dit laatste geeft de AED elektrische stroomschokken, waardoor het hart van iemand met een hartstilstand als het ware ‘gereset’ wordt. De letters AED staan voor Automatisch Externe Defibrillator.
Na de reanimatie en AED training hebben we bij elkaar de stabiele zijligging geoefend. Deze wordt gebruikt wanneer een slachtoffer buiten bewustzijn is en een stabiele ademhaling heeft. Het zorgt ervoor dat de luchtweg vrij blijft.
Stikken en verslikken werd ook behandeld, we oefenden o.a. de ‘Heimlichmanoeuvre’. Dit is een methode om een blokkade van de luchtwegen te verhelpen en verstikking te voorkomen.
Rond 13.00 uur werd de training afgerond. Een zeer nuttig besteedde ochtend wat mij betreft.
Vandaag, zaterdag 28 oktober vond bij Atletiekvereniging Athlos Harderwijk de Landelijke Running Blind Dag plaats. Mijn buddy Sascha en ik zijn vanochtend om 8.15 uur vertrokken om op tijd aanwezig te zijn. Om 10.30 uur werden alle lopers en hun buddy’s door diverse sprekers van harte welkom geheten op de mooist gelegen atletiek accommodatie van Nederland.
Rond 11.30 uur stond iedereen buiten voor de groepsfoto om daarna te gaan starten met 1, 2 of 3 ronden van 5 km. door Strokelbos, ook wel bekend als de ‘Bosloop. Sascha en ik liepen 2 ronden, het was heerlijk in het bos! Sascha zag een eekhoorn voorbij schieten en ontdekte een mooie paddenstoel, rood met witte stippen. Die 10 km. ging zonder erg voorbij, we liepen gezellig te kletsen en genoten ondertussen van de boslucht.
Na het omkleden konden we aanschuiven bij de goed geregelde lunch. Er werden ‘oude’ Running Blind shirts verloot onder de aanwezigen, Sascha en ik kunnen nu ook in een mooi zwart shirtje verschijnen aan de start. Niet bij de officiële Nationale Nederlanden wedstrijden, want daar hebben we vanochtend een mooi nieuw shirt voor gekregen.
Na de lunch volgde een clinic van hardlooptrainer Aart Stigter. Hij begon met tips hoe een succesvolle 7-Heuvelenloop te lopen. Zelf heeft hij deze 15 km. in 44:54 minuten gelopen. Zijn parcoursrecord bij de Mannen 55 staat nog steeds.
Hierna begonnen we met wat achteraf een pittige training bleek te zijn. Een vrij intensieve warming up, gevolgd door 5 x 400 m. en een 1.000 m. op tempo. Met de ‘Bosloop’ nog in de benen en de lunch in de maag ging het toch best aardig, 5:11 min. op die 1.000 m.
In de kantine van Athlos Harderwijk hebben we even gezellig wat kunnen drinken en knabbelen. Ook nog gesproken met Running Blind voorzitter Netty Dorrestijn over het organiseren van een clinic en misschien, hopelijk een landelijke dag bij C.A.V. Energie in 2025.
Echt een heel gezellige dag! De terugreis kende wat files, niet erg, want Sascha en ik raken volgens mij nooit uitgekletst. Op naar de 7-Heuvelenloop op 19 november!
Vandaag vond de 4de Mijl in Line plaats, 1.609 m. in een rechte lijn op de Lange Biesakkersweg tussen Numansdorp en Klaaswaal. Om 17.00 uur gingen 21 lopers van start en liepen hun mijl met flinke wind tegen. Gelukkig was het wel droog.
De snelste tijd werd gelopen door Eric de Ruiter uit Nieuw-Beijerland in 5:56 min. Verder namen de volgende atleten een erebeker in ontvangst: Bij de Kids tot 14 jr. Pim Heijblom van Fortuna, 6:52 min. en zus Evi Heijblom ook van Fortuna, 6:49 min. Bij de dames was Patricia Janeth Sandee-Polo van PAC in 7:36 min. de snelste.
Ik ben zeer tevreden met mijn tijd van 8:32 min. Exact dezelfde tijd als tijdens de 2de editie., maar nu wel meer tegenwind, dus wat mij betreft beter. Het was weer erg leuk om mee te doen.
Inmiddels traditioneel zijn we na afloop met een groepje leden, vrijwilligers en atleten gaan eten bij Eetse Hoekschewaard. Tijdens deze avond zette Atletiekunie erelid Hugo Tijsmans Thea Jansen, Erik Boehlé, Aad Vink en ondergetekende in het zonnetje en feliciteerde ons met het erelidmaatschap van Atletiekvereniging Cromstrijen.
Een bijzondere en gezellige avond, een mooie afsluiting van deze 4de Mijl in Line.
Op zaterdag 7 oktober organiseerden Koninklijke Visio en Oogvereniging Regiogroep Zeeland een bijeenkomst met blindengeleidehonden, Guidedogs at Sea.
Om 14.00 uur verzamelden 10 geleidehonden, hun baasjes en 3 vrijwilligers bij Transferium Renesse. Na zo’n 25 minuten lopen kwamen we aan bij Strand Renesse waar de geleidehonden lekker los mochten. En los gingen ze! Wat een genot ze alle kanten op te zien vliegen.
Na een heerlijk stuk lopen, genieten van de honden en gezellig praten kwamen we aan bij ‘Strandrestaurant our Seaside’. Hier kregen we eten en drinken, met een kleine eigen bijdrage, aangeboden door Oogvereniging Regiogroep Zeeland, waarvoor hartelijk dank, het was heerlijk!
Tijdens de wandeling liep verslaggeefster Valeska Nastaly van de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC) mee voor een leuk artikel over deze geleidehondenmiddag. Fotografe Katja van Noort nam de plaatjes voor haar rekening.
Rond 17.00 uur liepen we weer terug richting Transferium Renesse waar de groep afscheid nam. Vanmiddag leuke mensen leren kennen en bekenden beter leren kennen. Dank aan Leo Wessel en Marjolein van Steijn voor de organisatie. Hopelijk tot een volgende keer!
Uitwaaien op het strand is niet vanzelfsprekend voor deze honden en hun baasjes: ‘Is het niet je blindheid als beperking, is het wel je rolstoel’
Ja hoor, daar gaat de blonde labrador van Leo Wessel. Met drie soortgenoten is hij helemaal door het dolle. Hij heeft de wind tegen en hoort zijn baasje niet roepen. Die ziet helaas niet waar zijn dier naartoe is gegaan, want hij is nagenoeg blind.
,,De volgende keer moeten we tegen de wind in beginnen. Dan horen de honden ons als ze achterblijven”, zegt Leo Wessel uit Melissant. Hij is voorzitter van de Oogvereniging Zeeland en zijn club heeft samen met koninklijke Viseo zaterdag een strandwandeling in Renesse georganiseerd voor blinden en slechtzienden met blindengeleidehonden. Voor de eerste keer. Zoiets is namelijk voor de meeste mensen met zo’n handicap geen vanzelfsprekendheid. Voor de in totaal tien deelnemende honden is het strand in elk geval een ultieme uitlaatklep. Even hoeven ze niet aan het werk. Én ze kunnen ravotten met collega’s.
“Sowieso om iets alleen te gaan doen is al een drempel, maar als je het ook nog eens niet ziet: dan kies je snel voor een bekende plek om naartoe te gaan”
Esther Sommer, deelneemster strandwandeling met blindengeleidehonden
‘Ziend’ opgevoed
Voor hun baasjes is ontspannen lopen er niet echt bij, want waar is er een kuil in het zand en waar een plas? Of een vlieger, paarden en rennende kinderen? Maar met een aantal ziende begeleiders kunnen ze ook even zonder hun hond aan de leidband genieten van het strand. ,,Dit is niet leuk om in je eentje te doen. Dat vergt moed. Sowieso om iets alleen te gaan doen is al een drempel, maar als je het ook nog eens niet ziet: dan kies je snel voor een bekende plek om naartoe te gaan”, vertelt Esther Sommer (51) uit Barendrecht. Zij is met ‘ongeveer een procent zicht’ geboren. ,,Ik kan kleur zien, dat scheelt.” En ze is naar eigen zeggen ‘ziend’ opgevoed. ,,Ik ging op mijn vierde gewoon op de fiets naar school. Achteraf gezien was dat niet heel slim, maar ik deed het.” Dat fietsen bleef ze doen tot haar 42ste tot ze een bal op haar hoofd kreeg waar ze een hersenschudding en whiplash aan over hield. ,,Toen moest ik gaan revalideren en kwam ik erachter hoe slecht ik eigenlijk zag en hoe gevaarlijk het was wat ik deed.”
“Wat mij betreft mogen ze het liefst zo veel mogelijk los. Een hond heeft dat gewoon nodig”
Esther Sommer, deelneemster strandwandeling met blindengeleidehonden
Sommer laat zich desondanks niet snel weerhouden om iets te ondernemen. ,,Als ik naar het strand wil, pak ik de trein en de tram naar Hoek van Holland. Maar dat vergt wel veel voorbereiding, zodat ik zeker weet dat ik in de juiste trein en de juiste tram zit. En als ik op het strand kom, welke kant loop ik dan op?” Het strand of een park is volgens haar een goede plek om een blindengeleidehond los te laten. ,,Wat mij betreft mogen ze het liefst zo veel mogelijk los. Een hond heeft dat gewoon nodig. Een half uur per dag is wel het minimum. Wij hebben ook ontspanning nodig na het werk.” Maar in een plek als de stad is haar hond onmisbaar aan de lijn. ,,Hij helpt me obstakels ontwijken, geeft aan waar er een stoep, een trap of de lift is, of waar de paal om over te steken staat. Zelfs een zebrapad kunnen honden aangeven.”
Arbeidsongeschikt
Sommer heeft naast haar zwarte labrador Zivan (2,5) ook Duitse herder Loyd (10) mee. De herderreu is vorig jaar met pensioen gegaan als geleidehond nadat hij arbeidsongeschikt raakte vanwege een hernia. Ook al begroet Loyd andere honden vriendelijk en drentelt hij vrolijk in het rond, hij komt steeds even kijken hoe het met zijn baasje is. ,,Ja zo is hij, de schat.”
Voor Saskia Dalebout (31) uit Zierikzee is een strandwandeling in haar eentje onmogelijk. Ze is naast blind ook nog eens verlamd en zit in een rolstoel. Nu wordt ze door haar moeder Yvon voortgeduwd in een strandrolstoel. ,,Is het niet je blindheid als beperking, is het wel je rolstoel. Het is een vervelende combi”, zegt Yvon. Maar dochter Saskia kijkt niet naar wat er niet kan, maar naar wat er wél kan. ,,Ik hou er een youtubekanaal over bij, blind rollend door het leven.”
De Nationale Voorleeslunch, een initiatief van De Leescoalitie, vond plaats op Nationale Ouderendag. Door heel Nederland vonden honderden voorleessessies plaats. Kijk op Welzijn en KBO-PCOB organiseerden en coördineerden de voorleeslunch op 14 locaties in Barendrecht. Hier droegen bekende Barendrechters het voorleeslunchverhaal voor. De lunch werd gesponsord door Jumbo Carnisselande en Bewust Barendrecht en mogelijk gemaakt door de inzet van vele vrijwilligers.
Ik had gekozen voor locatie ‘Het Tuinhuis’. Hier was Ed Aldus, onder meer bekend als weerman bij RTV Rijnmond, te gast als voorlezer van een voor deze gelegenheid geschreven verhaal.
Dit jaar schreef Ronald Giphart het Nationale Voorleeslunchverhaal, De reünie. In het verhaal komen twee groepen ouderen bijeen in hetzelfde restaurant voor hun jaarlijks weerzien. De ene groep bestaat uit vrouwen van het waterpoloteam uit de jaren tachtig en de andere groep was jarenlang actief in het Nationale Reddingshonden Team. Aanvankelijk hebben de groepen geen aandacht voor elkaar totdat een van de dames begint te speechen.
De lunch was heerlijk, maar vooral heel gezellig. Het in gesprek komen met elkaar is één van de redenen waarom dit wordt georganiseerd. Nou, dat lukte prima aan onze tafel! Het kaartje met de ‘conversatie starter’ was niet nodig.
Op woensdag 4 oktober organiseerde OmZien Barendrecht in samenwerking met Kijk op Welzijn een wandelactiviteit voor blinden, slechtzienden en voor wie zin had om mee te wandelen.
Rond 13.00 uur verzamelden de deelnemers bij het Sociaal Hart aan de Windsingel voor een wandeling van bijna 5 km. door o.a. de oude dorpskern, Park Nieuweland en Park Buitenoord. Naast de wandelaars Terry, Claartje, Marco, Martine en Esther (organisator) werd de groep versterkt met de Buurtsportcoach Nine en stagiair Zoë van Kijk op Welzijn.
De weersomstandigheden waren zeer goed en de wandelaars raakten onderling al snel in gesprek. Na 5 kwartier was de groep weer terug bij het Sociaal Hart alwaar voor de deelnemers een kop koffie/thee met een heerlijk stuk boterkoek klaarstonden. Er werd door de groep nog even gezellig nagepraat en de organisatoren kijken terug op een geslaagde activiteit die zeker voor herhaling vatbaar is.
Op deze dierendag was bij het Sociaal Hart het ‘Woef Café’ geopend. Honden konden naar hartenlust spelen en samen met hun baasjes genieten. De aanwezige blindengeleidehond kon ook zijn geluk niet op toen hij een heerlijke puppyccino kreeg en een speeltje mocht kiezen.
Rond 15.30 uur namen de deelnemers afscheid en werd de hoop uitgesproken elkaar weer te treffen bij een volgende activiteit.
OmZien Barendrecht is een initiatief voor het verenigen van blinden en slechtzienden in Barendrecht en omgeving. Tevens voor iedereen die belang of interesse heeft in de activiteiten die OMZIEN organiseert. De activiteiten worden mede mogelijk gemaakt door Kijk op Welzijn.
Van timide persoon naar bevlogen ambassadeur Esther geniet ervan om als ambassadeur voor grote groepen mensen te staan. Voordat zij een blindengeleidehond had, was dat wel anders. Lees haar verhaal.
Geen beperking maar uitdaging Esther Landaal is vanaf haar geboorte slechtziend en ervaart dat niet als een beperking. Esther: ‘Ik vind het meer een uitdaging. Ik weet niet anders. Als kind was mijn zicht iets beter, want ik heb nog gefietst. Inmiddels zie ik minder dan een procent. Kleuren kan ik zien, daar ben ik blij mee.’ In februari kreeg Esther haar tweede blindengeleidehond, de zwarte labrador retriever Zivan. Maanden heeft ze op de wachtlijst gestaan, want haar eerste hond, de prachtige grote herder Loyd, kreeg plots een hernia en werd afgekeurd.
Natuurlijk ontspannen ‘In die vijf maanden op de wachtlijst merkte ik weer hoeveel moeite het kost om met een witte taststok te lopen. Ik liep krampachtig en kon soms rare bewegingen maken omdat ik opeens op een paal stuitte. Met een blindengeleidehond loop ik natuurlijk ontspannen. Zonder hond is mijn sociale leven kleiner. Als een bezoek me twintig minuten looptijd kost, ga ik niet. Te intensief met alleen een taststok. Ik heb in die tijd echt vaak naar KNGF gebeld met de vraag of er niet al een hond voor me was.’
Veel zelfvertrouwen Esther trekt er vaak op uit met haar blindengeleidehond aan haar zijde, zo is ze bezoekmaatje bij diverse mensen. Esther: ‘Naast een hulpmiddel voor onderweg, vind ik vooral de kameraadschap van een blindengeleidehond fijn. Kijk, een hond is niet mijn man of mijn partner, maar het is bijzonder om te kunnen vertrouwen op een hond en dat je weet dat hij je veilig begeleidt. Ik kan niet goed omschrijven hoe dat is. Je zult mij niet horen zeggen dat het gewoon honden zijn, want dat zijn ze niet voor mij. Door samen een team te zijn, heb ik zelfvertrouwen gekregen. Zonder hond was ik onzekerder om ergens binnen te stappen.’
‘Loyd heeft mijn wereld geopend’ Met haar eerste blindengeleidehond Loyd maakte Esther grote stappen, letterlijk en figuurlijk: ‘Loyd is een grote herder met lange manen. Ik voelde me zo uniek met die hond. Voordat ik hem had, was ik iemand die timide in een hoekje stond om maar niemand in de weg te staan. Loyd heeft dat doorbroken. Hij komt gewoon binnen en lijkt te zeggen: “Hoi, ik ben Loyd en dit zijn wij.” Hij heeft me zoveel zelfvertrouwen gegeven. Hij heeft mijn wereld echt geopend. Met mijn huidige hond Zivan is het andersom. Hij is meer een afwachtende hond. Nu stel ik hem voor. Maar Zivan is weer precies goed voor hoe ik nu ben. En Zivan is echt de perfectie op pootjes.’
Leuk en dankbaar werk Naast bezoekmaatje is Esther ambassadeur voor KNGF Geleidehonden. Dat betekent dat je haar kunt uitnodigen voor een gastles of presentatie. ‘Het ambassadeurschap vind ik leuk en dankbaar om te doen. Ik kan me nog herinneren dat ik als ambassadeur mijn verhaal deed en er was een mevrouw van 82 die als de dood was voor herdershonden. Ze was er ooit door gebeten. Uiteindelijk was ze zo onder de indruk van Loyd dat ze hem aaide en snoepjes gaf. Loyd ging ook steeds bij haar liggen alsof hij voelde dat de vrouw nog iets te helen had.’
Onbevooroordeeld Als ambassadeur bezoekt Esther vaak scholen en dat vindt ze leuker dan ze aanvankelijk dacht. Esther: ‘Kinderen en scholen leken me niks, maar ik weet nu dat ik dat juist hartstikke leuk vind. Dat komt ook doordat ik door de jaren heen ben gegroeid en veranderd. Ik ben tegenwoordig ook vrijwilliger bij een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking en ik word bezoekmaatje voor een jong iemand met dementie. Dat had ik nooit verwacht van mezelf. Ik oordeel veel minder snel en dat komt misschien wel door mijn blindengeleidehonden. Honden staan immers ook onbevooroordeeld in het leven.’
Veel afwisseling op scholen Esther houdt van de afwisseling die het ambassadeurschap meebrengt. ‘Bij groep 1 en 2 bestaat de presentatie vooral uit een aaisessie van 10 minuten, maar aan de bovenbouw kun je best een heel verhaal vertellen. In een klas laat ik kinderen weleens met mijn taststok lopen en dan kan ik uitleggen dat al dat getik met een stok niet meer nodig is met een blindengeleidehond. Een andere keer sta ik voor oud-directeuren mijn verhaal en dat van KNGF te vertellen. Zij stellen natuurlijk weer hele andere vragen. Soms is het publiek lastig, pubers kunnen ongeïnteresseerd zijn en dan is het echt hard werken om toch contact te krijgen.’
Wisselwerking met toehoorders Bovenal geniet Esther ervan om haar verhaal te delen en van alles uit te leggen. ‘Ik schijn mijn verhaal op een expressieve manier over te brengen en ik hou ervan als ik de volledige aandacht heb van mensen. Om zo een gesprek op gang te brengen zodat er een wisselwerking ontstaat tussen mij en het publiek. Op zulke momenten sta ik in mijn kracht. Mijn blindengeleidehonden hebben zeker een bijdrage gehad in mijn persoonlijke groei. En mijn honden zijn echt een klasse apart. Ik denk nu voor de tweede maal: volgens mij heb ik de beste hond van KNGF gekregen.’
Op donderdag 21 september vond tussen 16.00 en 20.00 uur in en rond Portus Groene Hart de ‘Bewust Barendrecht Markt’ plaats. Doel van deze markt is het stimuleren van de inwoners van Barendrecht gezonder te leven en meer te bewegen.
Rond 16.10 uur kwam ik binnen en viel meteen met m’n neus in de boter. Hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder gaf een presentatie ‘Kom in beweging!’. Bewegingsarmoede is wereldwijd een groot probleem, We bewegen steeds minder en overgewicht komt ook steeds meer voor en dat leidt ook tot minder activiteit. Door te bewegen verkleint de kans op hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten en diabetes type 2. “Hoe mooi is het dat Barendrecht hét voorbeeld van Nederland wil worden op het gebied van het bestrijden van overgewicht/obesitas en lichamelijke inactiviteit!?”
Bewegen, moeite doen (zowel fysiek als mentaal), initiatief nemen en uitdagingen aangaan bevorderen de gezondheid van de hersenen. Gebruik van o.a. alcohol verslechterd deze juist. Bij de vragen uit het publiek, was de mijne of je één en ander tegen elkaar weg kan strepen. “Nee, je kunt niet compenseren”, was het onverbiddelijke antwoord.
Na de presentatie was er even gelegenheid de hoogleraar te spreken. Nu had ik al jaren de wens hem eens aan z’n jasje te trekken, maar nu het zover was had ik geen idee waarover. Uiteindelijk hadden we toch een leuk en ontspannen gesprek en nuanceerde hij zijn antwoord op mijn vraag.” Als je dan graag een glaasje drinkt is het altijd beter daarbij te bewegen en uitdagingen aan te gaan, dan er bij op de bank te blijven hangen.” Het was een bijzonder leuke ontmoeting.
Er waren daarna meer sprekers op het hoofdpodium, die heb ik gemist daar er op andere plekken ook interessante gesprekken te voeren waren. Ook de activiteiten in de diverse ‘domes’ zijn aan me voorbij gegaan, heb echt het gevoel dat ik wat leuke, interessante dingen gemist heb. Goede reden om deze markt nog eens te bezoeken, mocht deze weer georganiseerd worden
Bij de verenigingen trof ik Lindsey, zij geeft hardlooptraining bij ‘Fit The Fun Way‘, zij stond daar met oprichter van ‘FTFW’ Brenda, die mensen naar een gezondere levensstijl coacht met workouts en voedingsadviezen.
Bij de tafel van ‘Kijk op Welzijn’ even een gezellig gesprek gehad met Janet en kennis gemaakt met Stanley van ‘Laurens Sociaal Hart’, leuk dat netwerken! Met buurtsportcoach Wouter ook een paar afspraken gemaakt.
Verder aardig wat bekenden gesproken, waarvan de meesten actief zijn bij de diverse organisaties. Ook mijn vrienden van ‘De Overburen’ waren vertegenwoordigd. Er schijnt een aftermovie te komen en ik werd gevraagd of ik hieraan mee wilde werken.. Tuurlijk!
Gedurende de middag/avond kon men genieten van demonstraties van ‘Capoeira Barendrecht‘. Capeira is een Braziliaanse combinatie van muziek, acrobatiek, dans en gevecht. Het was één van de trainers opgevallen dat ik foto’s had gemaakt en we raakten even aan de praat. Er staat een uitnodiging een les bij te wonen en het eens te proberen.
Rond 19.30 uur werd de ‘Bewust Barendrecht Markt’ met wat dankwoorden en applaus afgerond. De flyers voor ‘OmZien Barendrecht’, die ik eerder bij ‘Kijk op Welzijn’ mocht kopiëren, ben ik kwijt, maar ik ging met een handvol flyers van organisaties en verworven mailadressen/telefoonnummers de deur uit. Voor wie een witte paraplu heeft gevonden, die was van mij.
Al met al een leerzame en inspireerde besteding van mijn middag en avond. En wie weet… als ‘OmZien Barendrecht’ goed van de grond komt, staan we er de volgende keer zelf met een tafel.