Vrijdag 8 oktober vertrokken de Energie atleten Fred Jansen, Ed Benningshof, Ben van Natijne, Ton Kuhlmann, Menno de Jonge Jan van Esdonk, zijn vrouw Lidy als supporter, Gerard Uithol, Marco Terlouw, Marjolijn Brouw en ikzelf rond 9.45 uur richting Parijs om daar op zondag 10-10-2010 deel te nemen aan de ’20 km van Parijs’. In maart van dit jaar hebben wij ons opgegeven voor de 4-daagse busreis naar Parijs, georganiseerd door Gerard ter Beek.De busreis richting Parijs verliep prima, met twee stops onderweg kwamen we rond 17.00 uur aan bij het ‘Bassin du Trocadéro’, alwaar we de startnummers konden afhalen en waar we een prachtig herinneringsshirt en een goodiebag in ontvangst mochten nemen.
Hierna even op terras langs de Seine gezeten, de eerst kiekjes met de ‘Eiffeltoren’ op de achtergrond en om 18.30 uur weer in de bus richting Montparnasse.
Na een maaltijd in ‘Galeries Lafayette’ de ‘Tour Montparnasse’ bezocht. Een toren van 210 meter waar vanaf de 59ste verdieping Parijs in alle windrichtingen te overzien is. De lift van deze toren heeft slechts 38 seconden nodig om tot deze hoogte te komen, de terugweg gaat overigens net zo snel. Een prachtig heldere avond zorgde voor een adembenemend uitzicht.
Om 21.45 uur vertrokken we richting ons hotel, ‘IBIS Nord Sarcelles’, een 2-sterren hotel in de Parijse voorstad Sarcelles. De omgeving van het hotel was een grote bouwput, dit had een wat trieste uitstraling, maar het hotel was wat mij betreft prima. Mijn kamergenote Marjolijn en ik vielen bij het raken van ons bed meteen in slaap.
De volgende ochtend verschenen we uitgerust en opgewekt aan het ietwat karige ontbijt. Niet iedereen had zo goed geslapen bleek uit de verhalen aan de ontbijttafel, er werd schijnbaar nogal gesnurkt en gehoest. En het feit dat ‘Charles De Gaulle International Airport’ op amper 12 km van het hotel ligt bevordert de nachtrust ook niet. Sommigen beweerde vreemde geluiden te hebben waargenomen vanuit naastliggende kamers. Ik opperde dat dit mijn tandenborstel wel eens geweest had kunnen zijn. Dat soort opmerkingen gaan duidelijk niet onopgemerkt aan dit gezelschap voorbij, mijn tandenborstel werd tijdens dit weekend een dankbaar onderwerp van gesprek.
Om 9.00 uur vertrokken we met onze bus richting ‘Sacré Coeur’. De kerk was bij uitstek geschikt voor een paar prachtige kiekjes en een groepsfoto. Enkelen gingen de kerk van binnen bezichtigen, wij trokken verder richting ‘Montmartre’. Op ‘Place du Tertre’ bij pianobar ‘Chez Eugene’ van een prijzig kopje koffie genoten en daarna een kijkje genomen bij de vele winkeltjes en artiesten op ‘Montmartre’.
Om 12.00 uur verzamelden we ons weer bij de bus om verder te reizen naar ‘l’Opxera’ en de winkelcentra ‘Printemps’ en ‘Lafayette’. Een aantal van ons wilde ‘l’Opxera’ bezoeken, maar deze ging net dicht toen we de juiste ingang hadden gevonden. We zijn toen maar richting ‘Galeries Lafayette’ getrokken voor een lunch. Deze bestond voor mij uit een overheerlijk broodje zalm en een flesje ijsthee. Ben had gekozen voor een salade met jus d’orange, letterlijk, want bij het schudden van het flesje bleek de dop al los te zijn. Behalve zijn salade en de tafel waaraan we allen stonden werden ook de muren en vloer van het warenhuis van dit plakkerige vocht voorzien. Ben at ijskoud zijn salade op, terwijl wij toch enigszins lacherig het geheel aanschouwden. Bij gebrek aan winkellust zijn we naar het dakterras gegaan om van het prachtige uitzicht over ondermeer het indrukwekkende gebouw van de ‘Opera’.
Rond 15.00 uur zat iedereen weer in de bus en werden we vergezeld door een Nederlandse gids, Agaat, die ons ca. 3 uur boeide met een stadstour langs de hoogtepunten van Parijs. Een zeer indrukwekkende stad met een mooie geschiedenis. We bezochten onder andere de ‘Arc de Triomph’, gebouwd op het ‘Place Charles de Gaulle’, een van de drukste verkeerspleinen van Parijs, aan het eind van de ‘Champs-Élysées’. Het ‘Hôtel national des invalides’, dit diende als onderkomen voor oude soldaten die op dat moment in dienst van het leger waren. ‘Les Invalides’ werd in 1671 opgericht door Lodewijk XIV. De ‘Dôme des Invalides’ een kerk met een vergulde koepel. Deze kerk huist onder meer de tombe van Napoleon Bonaparte. ‘Place de la Concorde’ met de ‘Obelisk van Luxor’, ‘Le Louvre’, het immens grote museum dat in 1793 is geopend. Men schijnt 2 maanden nodig te hebben alle tentoongestelde werken te kunnen bezichtigen. En ‘Hôtel de Sully’, een herenhuis met tuin en oranjerie met toegang tot het ‘Place des Vosges’. Het is genoemd naar Maximilien de Bethune, hertog van Sully, een voormalige minister van Financiën en opzichter van de gebouwen van koning Hendrik IV.
Door het mooie weer was het extreem druk in de stad. Het duurde dan ook enige tijd voor we aankwamen in het ‘Quartier Latin’, deze wijk staat bekend als een studentenwijk waar al in de 14e eeuw studenten uit alle delen van de wereld naartoe trokken. Op zoek naar een geschikte locatie om te eten, troffen wij in een zijstraat het gezellige restaurant ‘Baladin’. Goed eten voor een redelijke prijs.
Rond 20.45 uur vertrokken we richting ons hotel in Sarcelles, een rit van zo’n 25 km, maar door de hevige drukte kwamen we pas rond 22.30 uur aan in het hotel. De laatste puntjes op de I voor de wedstrijd van zondag en dan snel naar bed. De wekker werd op 6.45 uur gezet.
De sfeer bij het ontbijt was prima, iedereen had er zin. De busrit naar de start van de ’20 km van Parijs’ verliep zeer voorspoedig.
En daar stonden we dan, samen met nog 21.311 deelnemers. Wat een geweldige drukte. Het duurde minstens 10 minuten eer we de start bereikten, het startschot hadden we niet eens gehoord. Gerard, Ben, Jan en ik startten met elkaar en we zouden zover het ging bij elkaar blijven tijdens de loop.
Tijdens de eerste kilometers was het file lopen. Na de start gingen we meteen omhoog en dit maakte de eerste kilometers ondanks het lage tempo erg zwaar. Het was ook bijzonder warm, ca. 24 gr. Na zo’n 2,5 km bereikten we ‘Bois de Boulogne’, hier liepen we door tot ongeveer het 10 km punt. Het was inmiddels wat minder druk en het lopen ging heerlijk. Om de 5 km was een verversingspunt, voor mij was een flesje water voldoende, half om op te drinken, de rest als verkoeling. Na 11 km liepen we langs de westelijke oever van de ‘Seine’. Ben raakte wat achterop en stond erop dat wij doorliepen. Hij ging z’n eigen tempo lopen. Later bleek dat hij even langs de kant z’n schoenen en sokken had uit gedaan vanwege pijnlijke voeten. Na zo’n 16 km begon ik het wel moeilijk te krijgen. Veel tunneltjes in en uit begon me aardig op te breken. Ondanks dat bleef ik genieten van het publiek en de muziek. Bij 17 km staken we via ‘Pont Royal’ de ‘Seine’ over en vervolgden we onze we weg via de oostelijke oever. En dan die laatste kilometer, helemaal geweldig. Het ging wat minder snel dan ik hoopte omdat er toch weer zo’n flinke heuvel in zat, maar het was puur genieten. Zo moet het op de ‘Coolsingel’ tijdens de ‘marathon van Rotterdam’ denk ik ook voelen. Mijn ‘Coolsingel’ was de ‘Quai Branly’. Wat een feest! Ik ben gefinished in 2:11:20.
Na de finish ontving iedere deelnemer de prachtige medaille, een flesje water en een tasje met lekkers.
Bij de bus aangekomen vernamen we dat de douchegelegenheid wegens technische problemen was gesloten. Dan is zo’n flesje water toch handig. Na ons enigszins te hebben opgefrist werden de wedstrijdverhalen uitgewisseld. Menno, Marjolijn en Marco hebben samen gelopen, Menno en Marco hadden onderweg foto’s gemaakt, die een goede indruk weergeven van de wedstrijd. Ton en Ed hebben samen, zover bekend, ook een prettige wedstrijd gelopen. Voor Jan was het geen grote uitdaging om in mijn tempo de 20 km af te leggen, ik vond het geweldig lief dat hij bij me is gebleven. Ook Gerard is tot aan de finish bij me gebleven. Nog niet helemaal hersteld van een griep, was het voor hem toch wel een pittige tocht. En ook hem ben ik natuurlijk ontzettend dankbaar. En Ben, die ons na 12 km liet gaan. Hij en Fred hebben onderweg even de tijd genomen de zere voeten te masseren, maar beide heren hebben het toch meer even gedaan. Één ding geldt denk ik wel voor alle atleten; Het was een geweldige ervaring. Het mooie weer maakte het allemaal compleet.
Om 14.00 uur vertrok de bus richting de ‘Arc de Triomph’ en de ‘Champs-.Élysées’ We hadden tot ongeveer 17.30 uur de gelegenheid om de ‘Arc’ te bezichtigen of te winkelen op de ‘Champs-Élysées’. Marjolijn en ik ontdekten al snel een ‘Esprit’ winkel die we even van binnen wilden bezichtigen. We hebben ons meteen maar even getrakteerd op wat kleding. Gerard was voor zijn vrouw op zoek naar…. en hoopte dit te vinden in de Disney shop (?) Jan en Lidy zijn daar wel geslaagd voor de kleinkinderen. Ton vond een kiosk voor zijn krantje. Een bijzondere winkelstraat die ‘Champs-Élysées’ met aan het einde dat prachtige monument, ‘l’Arc de Triomph’.
Voor de avondmaaltijd gingen we wederom naar restaurant ‘Baladin’ in het ‘Quartier Latin’. Het was ons immers bijzonder goed bevallen. Ook deze avond was het eten bijzonder lekker. Helaas hadden we te weining tijd om ons toetje te nuttigen, want om 20.00 uur werden we in de bus verwacht voor de lichttour met onze Nederlandse gids, Agaat. Het was nog even wat onrustig in het Energiekamp, een gemist toetje is een big deal. Toen het besluit was genomen om later op de avond bij McDonald’s een ijsje te gaan halen, werd het wat rustiger in de bus, hoewel het nog steeds moeilijk was de aandacht bij de tour te houden. Het was vooral weer veel file rijden in de drukke stad en ook na de lichttour langzaam naar het hotel.
Uit de bus, snel naar McDonald’s, te laat. Ze lieten net het rolluik zakken en deze ging zelfs niet voor de charmante Energiërs omhoog. Zonder toetje naar bed.
Marjolijn en ik besloten, na onze spullen gedumpt te hebben op de kamer, nog even wat te gaan drinken in de bar beneden. Marco, Menno en Fred hadden hetzelfde idee.
Op het uur ’12’ trokken we richting 3de verdieping, onze Ton was jarig en dat mag niet onopgemerkt voorbij gaan natuurlijk. Na enkele malen hard bonken op de deur van nr. 312, ging heel langzaam de deur open, Bruut uit de slaap gewekt ontving Ton zijn verjaardagslied en nam hij de felicitaties in ontvangst. De volgende ochtend lieten Ben en Ton weten dat ze, door het hard bonzen op de deur, dachten dat er brand uitgebroken was.
Nog even lekker gedoucht, dat moest nog steeds gebeuren, en de spullen ingepakt. En dan het bed in, het was inmiddels 01.00 uur. De volgende ochtend stond de reis naar huis op het programma.
De nacht was zo voorbij, heerlijk geslapen. Nog even wat spullen ingepakt, op ons gemak ontbeten en toen om 9.30 uur de bus in. De terugreis verliep weer gesmeerd, één tussenstop en om 15.30 uur kwamen we aan in Barendrecht. Moe en een fantastische ervaring rijker ging ieder zijn eigen weg.
Wat een geweldige trip! Het was ontzettend gezellig en gemoedelijk.
