Half oktober vertelde ik tussen neus en lippen door dat ik weer wat meer duurloopjes wilde gaan doen en dat ik de eerste 12 km. duurloop er op had zitten. Marry wist me te vertellen dat er nog een plek in het hotel op Terschelling over is, er zou een groep van Energie naar de Berenloop gaan en er was nog een slaapplaats over. Ik hoefde alleen nog maar een startnummer te hebben en ik kon volgens haar zo aan de halve marathon meedoen. Ja, tuurlijk, moet makkelijk kunnen . Na drie weken hard trainen kreeg ik zowaar het idee dat het zou gaan lukken.
Op vrijdag 4 november vertrok een groep Energie atleten richting Terschelling. Met een gezellig groepje verbleven we in Hotel Nap, direct gelegen aan de Brandaris en de start/finish van de Berenloop. Marry, Marry, Ron, Corrie, Chris, Trudie, Barbara, Erik, mijn kamer- en tandemgenoot Peter en ik gingen na aankomst meteen de gehuurde fietsen halen en even een stukje er op uit. Na het avondmaal nog even lekker gewandeld door de dan nog rustige straten van Terschelling.
Zaterdagochtend zijn Ron, Barbara en ik een 5 km. gaan lopen, dat ging zeer moeizaam. Na het ontbijt zijn Marry en ik naar het wedstrijdsecretariaat gegaan om het startnummer van Marry over te schrijven naar mij. Marry was geblesseerd en ik mocht haar nummer overnemen. Hierna zijn we met z’n allen gaan fietsen, ze hebben me het grootste gedeelte van de looproute laten zien. Gewoon de berenpoten volgen. We hebben ontzettend veel lol gehad.
Na het avondeten weer een ontspannen wandeling gemaakt. Het was nu een stuk drukker op het eiland. De hele dag kwamen boten vol met atleten en supporters aan.
Zondagochtend verliep zeer ontspannen. Ik had goed geslapen, lekker ontbeten en had alle tijd om me voor te bereiden op de wedstrijd. Deze zou pas om 12.00 uur beginnen. Naarmate de wedstrijd dichterbij kwam werd ik wel wat nerveuzer. Het was toch al weer ruim een jaar geleden dat ik zo’n end heb gelopen. En eigenlijk was me dat niet eens echt bevallen. Ik nam me voor gewoon heel rustig te beginnen en ik zou wel zien hoe het ging. Ik wilde wel onder de 2 uur en 30 minuten finishen.
Om 5 voor 12 stapte ik het hotel uit, over het hek, zo het wedstrijdvak in. Om 12.00 uur klonk een enorme scheepshoorn, hetgeen de massa in beweging bracht. Ik startte inderdaad heel rustig. Na een kilometer of zes liep ik eigenlijk best lekker en ik had het idee dat ik wel ietsje harder kon. En dat lukte goed. Voor ik er erg in had was ik al bij het 10 km. punt in een tijd van 1:03. Niet slecht. Na 12 km. kregen we een stuk strand van ongeveer 3 km. Dat was echt pittig! Toch viel mijn 15 km. tijd me ontzettend mee, 1:36. Als het zo door zou gaan zou ik mijn pr van 1:15 kunnen verbeteren. Ik liep zo lekker. Ik liep op de 10 E.M. dezelfde tijd als mijn pr, 1:42, zelfs 13 sec. sneller. tjonge, wat ging dat lekker
Op weg naar de finish ging ik steeds harder lopen en op de rode loper richting de Brandaris kwam er zelfs nog een eindsprint uit mijn benen. Ik finishte in 2:11:38. Mijn pr. met bijna vier minuten verbeterd!!
Na de finish al schuifelend in de drukte op weg naar het drinken en de herinnering, een prachtig shirt. De kramp schoot toen wel in de benen. Maar wat een topwedstrijd!
Het eiland liep rond 18.00 uur weer leeg, uitgezwaaid met de muziek van Hessel. De meeste atleten uit ons groepje keken zeer tevreden terug op deze heerlijke wedstrijddag. De maaltijd beviel uitstekend, de wandeling erna ook.
Het is alweer voorbij, maandagochtend de fietsen ingeleverd, de tassen gepakt en met de veerboot naar het vaste land.
Wel een geweldig weekend gehad!
