Op woensdag 4 oktober organiseerde OmZien Barendrecht in samenwerking met Kijk op Welzijn een wandelactiviteit voor blinden, slechtzienden en voor wie zin had om mee te wandelen.
Rond 13.00 uur verzamelden de deelnemers bij het Sociaal Hart aan de Windsingel voor een wandeling van bijna 5 km. door o.a. de oude dorpskern, Park Nieuweland en Park Buitenoord. Naast de wandelaars Terry, Claartje, Marco, Martine en Esther (organisator) werd de groep versterkt met de Buurtsportcoach Nine en stagiair Zoë van Kijk op Welzijn.
De weersomstandigheden waren zeer goed en de wandelaars raakten onderling al snel in gesprek. Na 5 kwartier was de groep weer terug bij het Sociaal Hart alwaar voor de deelnemers een kop koffie/thee met een heerlijk stuk boterkoek klaarstonden. Er werd door de groep nog even gezellig nagepraat en de organisatoren kijken terug op een geslaagde activiteit die zeker voor herhaling vatbaar is.
Op deze dierendag was bij het Sociaal Hart het ‘Woef Café’ geopend. Honden konden naar hartenlust spelen en samen met hun baasjes genieten. De aanwezige blindengeleidehond kon ook zijn geluk niet op toen hij een heerlijke puppyccino kreeg en een speeltje mocht kiezen.
Rond 15.30 uur namen de deelnemers afscheid en werd de hoop uitgesproken elkaar weer te treffen bij een volgende activiteit.
OmZien Barendrecht is een initiatief voor het verenigen van blinden en slechtzienden in Barendrecht en omgeving. Tevens voor iedereen die belang of interesse heeft in de activiteiten die OMZIEN organiseert. De activiteiten worden mede mogelijk gemaakt door Kijk op Welzijn.
Van timide persoon naar bevlogen ambassadeur Esther geniet ervan om als ambassadeur voor grote groepen mensen te staan. Voordat zij een blindengeleidehond had, was dat wel anders. Lees haar verhaal.
Geen beperking maar uitdaging Esther Landaal is vanaf haar geboorte slechtziend en ervaart dat niet als een beperking. Esther: ‘Ik vind het meer een uitdaging. Ik weet niet anders. Als kind was mijn zicht iets beter, want ik heb nog gefietst. Inmiddels zie ik minder dan een procent. Kleuren kan ik zien, daar ben ik blij mee.’ In februari kreeg Esther haar tweede blindengeleidehond, de zwarte labrador retriever Zivan. Maanden heeft ze op de wachtlijst gestaan, want haar eerste hond, de prachtige grote herder Loyd, kreeg plots een hernia en werd afgekeurd.
Natuurlijk ontspannen ‘In die vijf maanden op de wachtlijst merkte ik weer hoeveel moeite het kost om met een witte taststok te lopen. Ik liep krampachtig en kon soms rare bewegingen maken omdat ik opeens op een paal stuitte. Met een blindengeleidehond loop ik natuurlijk ontspannen. Zonder hond is mijn sociale leven kleiner. Als een bezoek me twintig minuten looptijd kost, ga ik niet. Te intensief met alleen een taststok. Ik heb in die tijd echt vaak naar KNGF gebeld met de vraag of er niet al een hond voor me was.’
Veel zelfvertrouwen Esther trekt er vaak op uit met haar blindengeleidehond aan haar zijde, zo is ze bezoekmaatje bij diverse mensen. Esther: ‘Naast een hulpmiddel voor onderweg, vind ik vooral de kameraadschap van een blindengeleidehond fijn. Kijk, een hond is niet mijn man of mijn partner, maar het is bijzonder om te kunnen vertrouwen op een hond en dat je weet dat hij je veilig begeleidt. Ik kan niet goed omschrijven hoe dat is. Je zult mij niet horen zeggen dat het gewoon honden zijn, want dat zijn ze niet voor mij. Door samen een team te zijn, heb ik zelfvertrouwen gekregen. Zonder hond was ik onzekerder om ergens binnen te stappen.’
‘Loyd heeft mijn wereld geopend’ Met haar eerste blindengeleidehond Loyd maakte Esther grote stappen, letterlijk en figuurlijk: ‘Loyd is een grote herder met lange manen. Ik voelde me zo uniek met die hond. Voordat ik hem had, was ik iemand die timide in een hoekje stond om maar niemand in de weg te staan. Loyd heeft dat doorbroken. Hij komt gewoon binnen en lijkt te zeggen: “Hoi, ik ben Loyd en dit zijn wij.” Hij heeft me zoveel zelfvertrouwen gegeven. Hij heeft mijn wereld echt geopend. Met mijn huidige hond Zivan is het andersom. Hij is meer een afwachtende hond. Nu stel ik hem voor. Maar Zivan is weer precies goed voor hoe ik nu ben. En Zivan is echt de perfectie op pootjes.’
Leuk en dankbaar werk Naast bezoekmaatje is Esther ambassadeur voor KNGF Geleidehonden. Dat betekent dat je haar kunt uitnodigen voor een gastles of presentatie. ‘Het ambassadeurschap vind ik leuk en dankbaar om te doen. Ik kan me nog herinneren dat ik als ambassadeur mijn verhaal deed en er was een mevrouw van 82 die als de dood was voor herdershonden. Ze was er ooit door gebeten. Uiteindelijk was ze zo onder de indruk van Loyd dat ze hem aaide en snoepjes gaf. Loyd ging ook steeds bij haar liggen alsof hij voelde dat de vrouw nog iets te helen had.’
Onbevooroordeeld Als ambassadeur bezoekt Esther vaak scholen en dat vindt ze leuker dan ze aanvankelijk dacht. Esther: ‘Kinderen en scholen leken me niks, maar ik weet nu dat ik dat juist hartstikke leuk vind. Dat komt ook doordat ik door de jaren heen ben gegroeid en veranderd. Ik ben tegenwoordig ook vrijwilliger bij een dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking en ik word bezoekmaatje voor een jong iemand met dementie. Dat had ik nooit verwacht van mezelf. Ik oordeel veel minder snel en dat komt misschien wel door mijn blindengeleidehonden. Honden staan immers ook onbevooroordeeld in het leven.’
Veel afwisseling op scholen Esther houdt van de afwisseling die het ambassadeurschap meebrengt. ‘Bij groep 1 en 2 bestaat de presentatie vooral uit een aaisessie van 10 minuten, maar aan de bovenbouw kun je best een heel verhaal vertellen. In een klas laat ik kinderen weleens met mijn taststok lopen en dan kan ik uitleggen dat al dat getik met een stok niet meer nodig is met een blindengeleidehond. Een andere keer sta ik voor oud-directeuren mijn verhaal en dat van KNGF te vertellen. Zij stellen natuurlijk weer hele andere vragen. Soms is het publiek lastig, pubers kunnen ongeïnteresseerd zijn en dan is het echt hard werken om toch contact te krijgen.’
Wisselwerking met toehoorders Bovenal geniet Esther ervan om haar verhaal te delen en van alles uit te leggen. ‘Ik schijn mijn verhaal op een expressieve manier over te brengen en ik hou ervan als ik de volledige aandacht heb van mensen. Om zo een gesprek op gang te brengen zodat er een wisselwerking ontstaat tussen mij en het publiek. Op zulke momenten sta ik in mijn kracht. Mijn blindengeleidehonden hebben zeker een bijdrage gehad in mijn persoonlijke groei. En mijn honden zijn echt een klasse apart. Ik denk nu voor de tweede maal: volgens mij heb ik de beste hond van KNGF gekregen.’
Op donderdag 21 september vond tussen 16.00 en 20.00 uur in en rond Portus Groene Hart de ‘Bewust Barendrecht Markt’ plaats. Doel van deze markt is het stimuleren van de inwoners van Barendrecht gezonder te leven en meer te bewegen.
Rond 16.10 uur kwam ik binnen en viel meteen met m’n neus in de boter. Hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder gaf een presentatie ‘Kom in beweging!’. Bewegingsarmoede is wereldwijd een groot probleem, We bewegen steeds minder en overgewicht komt ook steeds meer voor en dat leidt ook tot minder activiteit. Door te bewegen verkleint de kans op hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten en diabetes type 2. “Hoe mooi is het dat Barendrecht hét voorbeeld van Nederland wil worden op het gebied van het bestrijden van overgewicht/obesitas en lichamelijke inactiviteit!?”
Bewegen, moeite doen (zowel fysiek als mentaal), initiatief nemen en uitdagingen aangaan bevorderen de gezondheid van de hersenen. Gebruik van o.a. alcohol verslechterd deze juist. Bij de vragen uit het publiek, was de mijne of je één en ander tegen elkaar weg kan strepen. “Nee, je kunt niet compenseren”, was het onverbiddelijke antwoord.
Na de presentatie was er even gelegenheid de hoogleraar te spreken. Nu had ik al jaren de wens hem eens aan z’n jasje te trekken, maar nu het zover was had ik geen idee waarover. Uiteindelijk hadden we toch een leuk en ontspannen gesprek en nuanceerde hij zijn antwoord op mijn vraag.” Als je dan graag een glaasje drinkt is het altijd beter daarbij te bewegen en uitdagingen aan te gaan, dan er bij op de bank te blijven hangen.” Het was een bijzonder leuke ontmoeting.
Er waren daarna meer sprekers op het hoofdpodium, die heb ik gemist daar er op andere plekken ook interessante gesprekken te voeren waren. Ook de activiteiten in de diverse ‘domes’ zijn aan me voorbij gegaan, heb echt het gevoel dat ik wat leuke, interessante dingen gemist heb. Goede reden om deze markt nog eens te bezoeken, mocht deze weer georganiseerd worden
Bij de verenigingen trof ik Lindsey, zij geeft hardlooptraining bij ‘Fit The Fun Way‘, zij stond daar met oprichter van ‘FTFW’ Brenda, die mensen naar een gezondere levensstijl coacht met workouts en voedingsadviezen.
Bij de tafel van ‘Kijk op Welzijn’ even een gezellig gesprek gehad met Janet en kennis gemaakt met Stanley van ‘Laurens Sociaal Hart’, leuk dat netwerken! Met buurtsportcoach Wouter ook een paar afspraken gemaakt.
Verder aardig wat bekenden gesproken, waarvan de meesten actief zijn bij de diverse organisaties. Ook mijn vrienden van ‘De Overburen’ waren vertegenwoordigd. Er schijnt een aftermovie te komen en ik werd gevraagd of ik hieraan mee wilde werken.. Tuurlijk!
Gedurende de middag/avond kon men genieten van demonstraties van ‘Capoeira Barendrecht‘. Capeira is een Braziliaanse combinatie van muziek, acrobatiek, dans en gevecht. Het was één van de trainers opgevallen dat ik foto’s had gemaakt en we raakten even aan de praat. Er staat een uitnodiging een les bij te wonen en het eens te proberen.
Rond 19.30 uur werd de ‘Bewust Barendrecht Markt’ met wat dankwoorden en applaus afgerond. De flyers voor ‘OmZien Barendrecht’, die ik eerder bij ‘Kijk op Welzijn’ mocht kopiëren, ben ik kwijt, maar ik ging met een handvol flyers van organisaties en verworven mailadressen/telefoonnummers de deur uit. Voor wie een witte paraplu heeft gevonden, die was van mij.
Al met al een leerzame en inspireerde besteding van mijn middag en avond. En wie weet… als ‘OmZien Barendrecht’ goed van de grond komt, staan we er de volgende keer zelf met een tafel.
De komende periode publiceren we regelmatig verhalen en interviews over en met onze medewerkers, cliënten, verwanten, vrijwilligers en andere betrokkenen. Om zo te laten zien hoe we als Stichting De Overburen samen de zorg van morgen gaan vormgeven. In dit interview spreken we Esther Landaal, vrijwilliger bij Lavendel in Barendrecht.
Wie is Esther? Esther is, zoals ze zelf zegt, een allround vrijwilliger. Zij is slechtziend geboren, maar wel, tot zover het ging, ziend opgevoed. Helaas was de technologie toentertijd nog niet aanwezig waardoor zij tot haar spijt geen passende opleiding heeft kunnen volgen. Bijna elke dag doet zij vrijwilligerswerk en gaat zij op pad met haar blindengeleidehond Zivan. Elke dinsdag is zij bij Lavendel te vinden waar zij samen met de groep doppen sorteert voor KNGF Geleidehonden, waar zij tevens ambassadeur voor is. Daarnaast is zij bezoekmaatje en als vrijwilliger actief bij o.a. atletiekvereniging Energie. Esther vindt het belangrijk om bij te dragen in de maatschappij omdat zij zelf ook veel ondersteuning van de maatschappij krijgt.
Sinds een maand heeft zij ‘Omzien’ opgestart. Een vereniging voor blinden, slechtzienden en andere geïnteresseerden. Zij wil activiteiten en bijeenkomsten organiseren en met de filosofie van omdenken laten zien dat veel mogelijk is en dat je niet aan huis gekluisterd hoeft te zijn als je niet of niet goed ziet. Kijk op Welzijn heeft al toegezegd haar hierbij op verschillende manieren te willen ondersteunen.
Hoe ben je bij De Overburen terecht gekomen? Dat is een leuk verhaal! Voor KNGF Geleidehonden ben ik in 2016 begonnen met plastic doppen inzamelen en sorteren. Er werden heel veel doppen bij mij thuis aangeleverd. Ook bestond toen de actie ‘Afval Loont’ in Barendrecht. De groep van Lavendel haalde toen het afval op met de bolderkar. En zo werden per ongeluk 10 zakken doppen op de bolderkar geladen als zijnde afval! Ik kwam hier achter en heb ze netjes teruggekregen. Zodoende raakte ik in gesprek met de begeleider en bleek dat het sorteerwerk goed bij de groep van Lavendel paste. Ik ben toen uitleg gaan geven en ben blijven helpen sorteren. Nu dus alweer 7 jaar.
Hoe beleef je het werk hier op de groep? Iedereen is anders. Van mezelf was ik vrij intolerant naar mensen die anders zijn. Ik heb hier geleerd dat iedereen uniek is en om mensen die anders zijn zonder onderscheid te benaderen. Niet alleen hier in de groep, maar ook in mijn dagelijkse omgang met mensen. Iedereen heeft iets te vertellen ook al zijn ze soms moeilijk te verstaan. Het hier werken heeft mij gebracht dat ik minder bevooroordeeld ben. Als het mogelijk is zou ik graag nog wat meer willen betekenen voor de groep.
Zie je ook invloed bij de groep? Sowieso vinden ze de hond heel leuk en willen ze voor hem zorgen. Soms krijgt hij wel 3 bakjes water! De ontvangst is heel hartelijk als ik binnenkom. De bezigheid met elkaar voegt toe. En ook de kleine gesprekjes die je voert bieden afleiding. Een client die erg in zichzelf gekeerd is reageert heel goed op Zivan. Dat vind ik heel mooi om te zien. Ook de hond raakt gewend aan de onverwachte manier van benaderen door cliënten.
Hoe zou je meer vrijwilligers kunnen krijgen? Dat blijft moeilijk. Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend en dat houdt veel mensen tegen. Er wordt tegenwoordig veel van mensen verwacht op alle vlakken. Mensen zijn niet meer gewend om te zorgen, omdat dit altijd uit handen werd genomen. De omslag zal moeilijk zijn.
Wat vind je van de omslag in de zorg? Het is jammer dat er vaak iets vanuit de overheid bedacht wordt wat een totale omslag betekent. Sociale werkplaatsen zijn verdwenen, terwijl cliënten natuurlijk altijd van betekenis konden zijn voor de maatschappij. De sociale zekerheid van zorg komt nu weer in het geding. Doordat informele zorg meer zal worden ingezet gaat dit misschien ten koste van de rust in de groep, door steeds wisselende inzet. Bovendien is het niet voor iedereen weggelegd om mantelzorger te zijn.
Heb je zelf nog tips? Een tip misschien voor een vrijwilligersuitje. Ik zou graag de andere vrijwilligers leren kennen. Vaak is een activiteit hiervoor een goede manier. Dit is al een keer gedaan, maar toen kon ik helaas niet. Ik begrijp dat dat misschien niet voor iedereen mogelijk is. Maar bij een wandeling bijvoorbeeld komen gesprekken beter op gang en ben je niet verplicht te praten. Je hoeft elkaar niet aan te kijken en bent in een ander modus dan wanneer je in een kring of tegenover elkaar zit. Met een activiteit krijg je sneller groepsvorming, mensen gaan sneller mengen en leren elkaar beter kennen.
En een mooie afsluiter? Ik wil graag nog zeggen dat er bij De Overburen heel veel attenties worden verzorgd voor vrijwilligers. Ik voel me zeer verwend hier en ik stel dat enorm op prijs!
Vandaag mocht ik als ambassadeur van KNGF Geleidehonden een lezing geven voor de Rabo Senioren Delft e.o. bij boerderij en camping Hoeve Bouwlust te Maasland.
Na een rustige treinreis naar Delft vond ik het vervolg van mijn reis richting Maasland best spannend. Zivan was gelukkig de rust zelve en dankzij de behulpzame medemens verliep het best voorspoedig. Zelfs de buschauffeur stopte i.p.v. bij de halte een paar honderd meter verderop zodat ik meteen op het erf van Hoeve Bouwlust stond. En daar stond mijn contactpersoon, de heer Weber me al op te wachten.
De gezellige kantine was al goed gevuld toen ik binnenkwam om 14.30 uur. Na het aansluiten van de laptop en een bakkie koffie kon ik tegen 14.50 uur beginnen met mijn verhaal. Voor de gelegenheid had ik mijn bestaande PowerPoint presentatie aangepast. De foto’s van Loyd zijn vervangen door die van Zivan. En de feitjes en cijfertjes van 2021 zijn geüpdatet aan de hand van het jaaroverzicht van 2022. In ca. 1 uur en 15 minuten heb ik verteld over de geschiedenis, de honden en het werk van KNGF Geleidehonden. Nu ik zelf een 2de geleidehond heb, heb ik ook meer te vertellen over mijn eigen ervaringen. Ik had duidelijk genoeg te vertellen, want de tijd vloog om. Tussendoor waren er ook leuke vragen van de aanwezigen.
Er waren 34 leden van de Rabo Senioren aanwezig, een mooie opkomst in de zomerperiode. De leden zijn oud-directeuren, bestuursleden en leden van de Raad van Toezicht van de Rabobanken in de regio. Velen zijn of waren ook actief in de glastuinbouw in het Westland. Wat vooral opviel waren de vele hondenliefhebbers. Er waren zelfs donateurs van KNGF Geleidehonden en iemand die pups in het eerste jaar heeft opgeleid.
Na afloop werd er onder het genot van een hapje en een drankje gezellig nagepraat. Ik heb vanmiddag heel vriendelijke mensen ontmoet en leuke gesprekken gehad. Ondertussen werd de donatiebox royaal gevuld en ontving ik van de heer Weber een geweldig pakket met streekproducten.
Pascal was zo lief om me op te komen halen, rond 17.15 uur gingen we net als de overige gasten richting huis.
Barendrecht is een mooie gemeente die voor diverse groepen in de samenleving ondersteuning biedt. Zo zijn er organisaties die ouderen, mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking helpen met dagbesteding en de strijd tegen eenzaamheid. Er worden door deze organisaties vele activiteiten georganiseerd. Voor blinden en slechtzienden in Barendrecht is er echter niet veel.
In de grotere gemeenten om ons heen is de mogelijkheid samen te sporten bij bijvoorbeeld Running en Walking Blind. In diverse steden organiseren Oogcafé’s maandelijks bijeenkomsten en activiteiten voor de doelgroep. Het idee voor OMZIEN is ontstaan door een gebrek hieraan in onze omgeving. De bedoeling is mensen met een visuele beperking, of liever gezegd uitdaging, bij één te brengen om ervaringen uit te wisselen, elkaar beter te leren kennen, te helpen en te inspireren. OMZIEN wil blinden en slechtzienden in Barendrecht en omgeving verenigen, liefst in samenwerking met diverse organisaties, belangenverenigingen en bedrijven.
Als eerste is een Facebook pagina opgezet om te onderzoeken of hier animo voor is. Op de pagina kunnen mensen handige links, tips en activiteiten vinden. De volgende stap is bij de diverse organisaties in Barendrecht te vragen of zij mensen met een visuele beperking willen wijzen op het bestaan van OMZIEN en willen samenwerken bij het organiseren van de diverse activiteiten.
Wellicht dat OMZIEN in de toekomst een vereniging mag zijn voor blinden, slechtzienden, vrijwilligers en voor één ieder die op welke wijze dan ook interesse of belang heeft. Een leuke vereniging voor mensen die niet de beperkingen, maar de uitdagingen en mogelijkheden willen ervaren.
Gisteravond, donderdag 6 juli was ik met mijn moeder en vrienden Richard en Cindy bij André Rieu Live in Maastricht. Een magisch muziekspektakel op het Vrijthof.
De rit richting Maastricht was op z’n zachts gezegd ‘lang’, enkele van ons hadden bij aankomst een reis van 4 ½ uur achter de rug. Gelukkig wel op tijd voor het heerlijke buffet dat ons bij het Van der Valk hotel stond te wachten. Met een goed gevulde maag gingen we om 20.15 uur met de pendelbus richting het centrum, na een korte wandeling door deze prachtige stad kwamen we bij het Vrijthof. Vanaf het moment dat we langs de ticketcontrole kwamen begon de magie.
Hoewel ik klassieke muziek als kunst zeer waardeer is het niet echt iets voor mij. Nu is de muziek bij André Rieu vrij toegankelijk voor de klassieke muziek barbaar en moet ik zeggen dat ik echt onder de indruk was. De Platin Tenors met Exodus Song (This Land is Mine), was werkelijk prachtig! En The Voice Kids winnares Emma Kok kreeg terecht een staande ovatie. Verder genoten we samen met 12.000 anderen op het Vrijthof van grote muzikale diversiteit, waarvan Dutch Pipes and Drums en 2 gospelkoren nog het meest bij blijven. Uiteraard was er richting het einde van de avond de bekende Weense wals waarop het publiek werd uitgenodigd een dansje te wagen. Het slotstuk had vuurwerk en een regen van gouden slingers.
Er waren nog wat toegiften die wij op weg richting de pendelbus nog luid en duidelijk meekregen. Het was toch fijn de grote stroom voor te zijn en in de eerste bus richting het hotel te zitten. Nog even met een drankje gezellig napraten over een geweldige avond alvorens in diepe slaap te zakken op de heerlijk luxe kamer.
De volgende ochtend troffen wij elkaar rond 9.00 uur voor het ontbijt. Een overvloed aan heerlijkheden die wederom voor een goedgevulde maag zorgden. De reis huiswaarts was wederom met behoorlijk wat files, maar zeker gezellig.
Deze kunnen we mooi afvinken, dit was een muziekevenement dat je meegemaakt moet hebben.
Voor vrijdag 30 juni waren de vrijwilligers van Kijk op Welzijn vanaf 17.00 uur welkom bij BLOK 0180 voor een barbecue. Ruim 40 vrijwilligers waren aanwezig tijdens deze gezellige avond.
Behalve enkele medewerkers van Kijk op Welzijn kende ik niemand van de aanwezigen. Gelukkig niet te verlegen, dus gewoon bij 2 dames gaan zitten die elkaar duidelijk wel kenden. Deze dames begeleiden de schilderactiviteiten.
Naast lekker eten en drinken heb ik deze avond met leuke mensen kennis gemaakt. Verder heb ik een idee waar ik al een tijdje mee rondloop neergelegd bij de medewerkers. Deze leken er wel oren naar te hebben, hopelijk kan ik rekenen op samenwerking met Kijk op Welzijn.
‘Moyoni’, Swahili, betekent ‘In het hart’ en dat zal hij voor altijd zijn.
Net als in vorige jaren was Moyoni weer lekker de hort op. Soms zagen we hem dagen niet, af en toe kwam hij even buurten, wat eten, slapen en weer weg. Woensdag lag hij de hele nacht gezellig bij me, we zagen hem vrijdagmiddag pas weer. Lekker luid miauwend kondigde hij zijn komst aan, wij waren blij hem weer te zien. Het viel op dat hij wat mager was, de sprong op de krabpaal leek wat moeizaam, hij wilde geen snoepje, maar voor we er erg in hadden was hij al weer naar buiten. ’s Avonds kwam hij weer binnen en gezellig bij ons op de bank liggen. Tijdens een knuffel merkten we dat hij zijn urine liet lopen… oei.
Zaterdagochtend zaten we in het Evidensia Dierenziekenhuis. De urine zag er op zich goed uit, maar uit bloedonderzoek bleek nierfalen in de laatste fase, zijn niertjes functioneerden niet meer. Hoe kon dit al zo erg zijn?! We stonden voor de keuze hem daar op te laten nemen voor 3 dagen spoelen, gevolgd door een intensieve behandeling. Dit zou hooguit wat levensverlengend zijn en voor een buitenkat weinig kwaliteit van leven bieden. Het alternatief was hartverscheurend. De dierenarts bood aan morfine en een medicijn om de eetlust op te wekken te geven zodat hij het weekend door kon en we maandag naar de eigen dierenarts konden.
In het weekend hebben we de tijd genomen met elkaar te zijn. Moyoni aanvaarde zijn plekje in de badkamer, het urineverlies was aanzienlijk. Hij bracht het een aantal keren per dag op om naar buiten te komen en bij ons op de bank te komen liggen. Loyd en Zivan waakten over hem. Gelukkig wilde hij een beetje eten, de verse worst ging er redelijk in. In tegenstelling tot wat je van een zieke kat verwacht, wilde Moyoni graag bij ons zijn en aangehaald worden. Dit maakte mijn nachten op de badkamervloer heel bijzonder. Mo lag heerlijk bij me te spinnen, kroop bovenop me, tegen me aan en gaf kopjes in overvloed Hij leek alles te geven wat hi had.. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat hij zo ziek was, maar waarschijnlijk heeft de morfine de pijn voldoende gedempt.
Maandag 19 juni was een verdrietige dag, na een droevig, maar ook vredig weekend. Het hele gezin Sommer-Landaal liep naar Dierenkliniek Barendrecht; Pascal met Moyoni voorop, ik daarachter met Loyd en Zivan. Al snel werd bevestigd wat we zaterdag al in het Dierenziekenhuis te horen kregen. Moyoni was erg ziek, hier bleek ook nog dat zijn blaas, ondanks het vele urineverlies, helemaal vol zat, hij kon niet plassen. Zelfs met uitgebreide behandelingen werd herstel met kwaliteit van leven op minder dan 5% geschat.
We hebben Moyoni laten gaan, hij lag heel rustig met z’n koppie in Pascal zijn handen en zakte heel snel weg. Zijn hartje stopte om 14.05 uur en het mijne brak. Ik hou zoveel van dit zieltje.
Dezelfde dag hebben we Moyoni naar het crematorium gebracht, de crematie heeft plaatsgevonden op 21 juni 2023 om 10.40 uur. Hij is weer thuis in een mooie urn bij zijn foto.
Moyoni had vandaag, naar schatting, 14 jaar geworden, 13 jaar daarvan was hij mijn lieve mannetje. Na 7 jaar met z’n tweeën, in 2015 Loyd, in 2017 Pascal en in 2023 Zivan erbij. Hij accepteerde de veranderingen in huis en in ons leven. Hij had natuurlijk privileges waar hij gelukkig goed gebruik van maakte. Nu gaan we met z’n viertjes verder, met liefdevolle herinnering aan deze bijzondere kat.
Vandaag mocht ik voor KNGF Geleidehonden een lezing verzorgen voor het Oog-Maculacafé Zeeland in Nieuwerkerk. In de afgelopen 6 jaar deed ik dit met Loyd aan mijn zijde. Vandaag voor het eerst met Zivan.
Al om 8.15 uur zat ik in de taxi naar Zierikzee waar ik om 9.30 uur aankwam bij Jos, mijn contactpersoon voor Oog-Maculacafé Zeeland. Ik maakte kennis met zijn vrouw Carien en zijn nieuwe geleidehond Luctor. Ik ken Jos ook van het geleidehonden weekend en we hebben elkaar al eerder ontmoet bij een ander Oogcafé. Hij had Zivan en mij uitgenodigd lekker vroeg naar Zeeland te komen zodat we met de honden konden wandelen en om samen te lunchen.
Ondanks de warmte hebben we toch nog een lekker stuk kunnen wandelen met onze helden. De lunch op een schaduwrijk plekje in de tuin was lekker en aangenaam.
Om 13.00 uur vertrokken we richting Nieuwerkerk. Het Oog-Maculacafé Zeeland was in ‘Ons Dorpshuis’ waar we hartelijk werden ontvangen met een kop koffie.
De lezing was van 14.00 tot 16.00 uur, met rond 15.00 uur een pauze. De meeste van de 15 aanwezigen waren blind of slechtziend dus deze keer geen PowerPoint presentatie. Ik heb verteld over de geschiedenis, de honden en het werk van KNGF Geleidehonden. Er was veel ruimte voor vragen. Jos kon vanuit zijn ervaring met zijn geleidehond ook bijdragen aan het geheel.
Na afloop ontving ik een doos overheerlijker bonbons die Jos zorgvuldig met icepacks had ingepakt zodat ze niet zouden smelten. Zivan is, net als Loyd, een geweldige sidekick bij lezingen.
Erg leuk om dit weer te mogen doen! Met hartelijke dank aan Jos en Carien voor de gastvrijheid.
